Jak ogłosił kanadyjski minister obrony narodowej Peter Gordon MacKay, jego rząd planuje zainwestowanie ponad pół miliarda dolarów kanadyjskich (470-480 milionów w USD) w rozwój CFB (Bazy Sił Kanadyjskich) Trenton w prowincji Ontario i stacjonującego tam 8. Skrzydła kanadyjskich sił powietrznych (AIRCOM).
Na wodach Zatoki Ryskiej polski niszczyciel min unieszkodliwił minę z okresu II wojny światowej.
70-letni profesor przekazywał tajne dane chińskiemu współpracownikowi.
Opisowi działań zbrojnych jako takich poświęcono trzy rozdziały – jeden na Europę w latach 1939-1941, drugi na Europę w latach 1941-1945, trzeci na Daleki Wschód. Jest to niecałe 120 stron, ledwie jedna trzecia objętości. I, prawdę mówiąc, najmniej interesująca.
Już sam spis treści dowodzi, że mamy do czynienia z książką wyjątkową. Nie ma rozdziałów pod tytułem „Front wschodni”, „Naloty dywanowe”, „Blitzkrieg”, „Operacje desantowe” czy „Wojna partyzancka”. Są za to „Wojenne rzemiosło”, „Żołnierze” czy „Ludność cywilna”. Opisowi działań wojennych w Europie poświęcony został jeden rozdział, ale nawet po nim widać wyraźnie, jakie ma być ogólne przesłanie książki.
Pozycja wydawnictwa Znak, którą mam dziś przyjemność przedstawiać, to jedna z kilku autobiograficznych pozycji autorstwa Witolda Urbanowicza, legendy polskiego lotnictwa myśliwskiego, swego czasu dowódcy jeszcze bardziej legendarnego Dywizjonu 303. W czasach, które opisuje w „Początku jutra”, Urbanowicz nie miał jednak najbledszego pojęcia, iż przyjdzie mu walczyć na angielskim niebie.
Artykuł niniejszy jest na swój sposób kontynuacją i uzupełnieniem innego mojego tekstu – o Me 163, dostępnego pod linkiem http://www.konflikty.pl/artykul-lotnictwo-259.html.
Czytujecie może CD-Action? Jeśli tak, kojarzycie zapewne dział Kaszanka Zone, w którym recenzowane są gry zupełnie beznadziejne, urągające wszystkim zasadom sztuki i rzemiosła grotwórstwa.
Dan Kurzman wykonał tytaniczną robotę, nie tyle jako historyk, co jako dziennikarz właśnie. Stworzył książkę wciągającą zarówno tematem, jak i sposobem napisania, nic, tylko brać i czytać, bo warto.
