Iran zaprezentował wczoraj system obrony przeciwlotniczej Chordad 15, który według tamtejszych mediów państwowych jest kolejnym przykładem zaawansowania krajowego przemysłu obronnego. Jak zwykle podkreślono, że pocisk przeciwlotniczy to broń defensywna, niestanowiąca zagrożenia dla innych państw.
Dostępne źródła na temat tego systemu informują, że Chordad 15 może identyfikować cele w odległości 150 kilometrów i niszczyć je na dystansie 120 kilometrów. Według ministra obrony Amira Chatamiego system jest zdolny śledzić cele o bardzo małych rozmiarach i obniżonej sygnaturze radarowej z odległości 85 kilometrów. Irańscy wojskowi deklarują, że tego typu środki napadu powietrznego mogą zostać zniszczone z odległości 45 kilometrów. System wyposażono w antenę ze skanowaniem fazowym.
Irańczycy zapewniają, że Chordad 15 może śledzić i niszczyć jednocześnie sześć różnych celów. Ma też odznaczać się nieprzeciętną mobilnością i czasem rozwinięcia bojowego mniejszym niż pięć minut. Wyrzutnie rakiet Chordada 15 wykorzystują pociski Sajjad-3 (w farsi: łowca), modyfikację wcześniejszych Sajjadów-2 (na zdjęciu tytułowym).
Teheran dysponuje obecnie czterema bateriami systemu S-300PMU2, które rozmieszczono w różnych częściach irańskiego terytorium. W połowie 2017 roku zapowiadano testy i szybkie przyjęcie do służby Bawara-373, co prawdopodobnie się nie udało, gdyż nie pojawiły się wzmianki o osiągnięciu gotowości operacyjnej. Niewykluczone, że system znajduje się na wyposażeniu irańskich sił zbrojnych, ale z pewnością państwowe media nie przepuściłyby okazji, aby chełpić się kolejnym sukcesem.
Co ciekawe, wzmianka o kolejnym nowym systemie przeciwlotniczym pojawia się ponad tydzień po informacji o rosyjskiej odmowie w sprawie sprzedaży systemów obrony przeciwrakietowej S-400 Triumf do Iranu. Nazwa Chordad 15 upamiętnia powstanie z 1963 roku w obronie Ruhollaha Chomejniego.
Zobacz też: Zanurzony Ghadir odpalił pocisk manewrujący
(telegraph.co.uk)
