Posts tagged Prusy

Warty zanotowania jest fakt, że wiele rozwiązań wypracowanych przez końcem XIX wieku w dziedzinie wyposażenia jak i umundurowania uległo jedynie niewielkim zmianom, aż do zakończenia II wojny światowej. W kwestiach mundurowych pierwsza dekada XX wieku przyniosła kolejny skok, kiedy pod wpływem wojny japońsko-rosyjskiej i wojny burskiej wykazana została skuteczność umundurowania wtapiającego żołnierza w teren. To zadecydowało o wprowadzeniu w niemieckiej armii nowej barwy umundurowania, czyli koloru feldgrau, zwanego także zielonym polowym.

Bezpotomna śmierć ostatniego bawarskiego Wittelsbacha, Maksymiliana III Józefa 30 grudnia 1777 roku spowodowała kolejną rywalizację austriacko – pruską o wpływy wśród państw niemieckich. <h4>Ambicje cesarza Józefa II</h4>Młody cesarz, od 1765 r.

Dwie wojny śląskie (1740 – 1742, 1744 – 1745) doprowadziły do tego, że do grona starych potęg – Rosji, Austrii, Anglii i Francji dołączyły młode, dynamiczne Prusy, które dzięki zajęciu Śląska zaczęły się szybko rozwijać.

Początek rozbicia dzielnicowego utożsamiamy z momentem wprowadzenia ustawy sukcesyjnej Bolesława Krzywoustego w 1138 r. Miała ona uregulować sprawę następstwa tronu i organizacji władzy w Polsce.

Gdy trwały działania oblężnicze pod Lille, w Szampanii wojska prusko-austriackie skazane były na negocjacje. Złe warunki atmosferyczne, szwankujące zaopatrzenie oraz szerzące się choroby doprowadziły wojska alianckie do całkowitego upadku morale i chęci do dalszej walki.

Konwencja Narodowa (Konwent), która miała za zadanie opracować nową konstytucję Francji, zebrała się tego samego dnia, które zadecydowało o losach bitwy pod Valmy. Zastąpiła ona Legislatywę, jej pierwszą kwestią była sprawa króla i nowego ustroju politycznego Francji.

Mniej więcej w tym czasie do działań przystąpił austriacki korpus ks. Hohenlohe-Kirchberga, wspomagany przez oddziały emigrantów. Siły te 04.09. podeszły pod mury twierdzy Thionville proponując jej załodze kapitulację.

W połowie sierpnia 1792 r. armia francuska znajdowała się nadal w opłakanym stanie. Jej stan osobowy, po stratach w dotychczasowych działaniach i licznych dezercjach i ucieczkach z szeregów, został znacznie obniżony.

Zły stan armii francuskiej i jej niechlubne porażki we Flandrii sprawiły, że stała się ona obiektem kpin swych przeciwników, którzy teraz byli pewni łatwego zwycięstwa.