Posts tagged Iskry

Cieszy mnie, że coraz częściej wydaje się nie tylko książki, które przybliżają historię polityczną, gospodarczą, partyjną czy służb specjalnych Polski lat 1945–1989, ale i wspomnienia czy pozycje o życiu codziennym w PRL. Szczególnie jednak – jak każdego Czytelnika – cieszą książki dobrze, a nawet bardzo dobrze napisane, które czyta się w mgnieniu oka. Do takich należy bez dwóch zdań najnowsza książka Cezarego Praska „Zycie towarzyskie w PRL”, która ukazała się nakładem Bellony w tym roku.

Kiedy oznajmiłem swoim mocodawcom gotowość zrecenzowania tej książki, na dzień dobry musiałem przełknąć kilka złośliwych żartów skupiających się na tym, że chcę czytać o „historii dziwek”. Jakoś to przeżyłem, a teraz moje na wierzchu, bo książka ta okazała się jedną z ciekawszych, jakie poznałem w ostatnim czasie.

Tym razem mam przyjemność przedstawić drugi tom (niezależny od pierwszego) pracy znanego mediewisty i popularyzatora historii Dariusza Piwowarczyka z serii „Sławni Rycerze Europy”. Kolejny tom, tak jak poprzedni („Rycerze Chrystusa”), opisuje historię dziesięciu europejskich rycerzy, tyle że tym razem autor skupia się na ich służbie damom dworu swego suzerena. Książka została starannie i porządnie wydana, na szczęście zachowano bardzo dobrą oprawę graficzną i edytorską.

Ostatnio miałem w końcu przyjemność przestudiować książkę opisującą jedną z najciekawszych – choć nie moją ulubioną – epok historycznych, a mianowicie średniowiecze. Z tym że napisać dobrą, ciekawą i wciągającą książkę o tym okresie nie jest łatwo. Nie jest też łatwo napisać dobrą pracę o jednym z najciekawszych tematów dotyczącej tejże epoki, czyli historii rycerstwa i rycerzy.

W roku 1918 Polska odzyskała niepodległość, a wraz z nią swobodny dostęp do morza. Zapewniało to możliwość nieskrępowanego handlu z całym światem, co zważywszy na nieprzyjaznych nam sąsiadów było czynnikiem nie do przecenienia.

Przyznać się muszę, że do książki tej podchodziłem z pewną ostrożnością, nie będąc pewnym, czy będę w stanie ja należycie ocenić. Nie jestem bowiem ani wielkim fanem, ani nie znam się za bardzo na poruszanej przez nią średniowiecznej tematyce.

Nawet najbardziej oczywiste fakty z historii Europy, kiedy im się nieco dokładniej przyjrzeć, wyglądają inaczej niż to, co mówią o nich szkolne podręczniki. W którym z nich można przeczytać, że Adolf Hitler nie przegrał swojej wojny z Europą? Albo tezę inną, że to nie Europa wyzwoliła się od nazizmu.

Pod fasadą człowieka sukcesu krył się znękany człowiek, prześladowany z powodu najsłynniejszej powieści antywojennej wszech czasów – Na Zachodzie bez zmian, rozgoryczony uchodźca z Niemiec, które kochał, zdradzany mąż, brat poczuwający się do winy za tragiczny los siostry.

Od niepamiętnych czasów ludzi interesował temat szpiegów, agencji wywiadowczych i służb specjalnych. Nic w tym dziwnego – przecież człowiek to istota z natury ciekawska i nie lubi, gdy wokół niego istnieje świat "armii cienia", o którym wie niewiele, bądź nic.

Rozpoczynając recenzję książki Andrzeja Friszke muszę odpowiedzieć na jedno nurtujące zapewne wszystkich czytelników pytanie.