Myśląc o średniowiecznych wojnach i żołnierzach biorących w nich udział, widzimy przed oczami ciężkozbrojnych europejskich rycerzy dosiadających swych opancerzonych rumaków i toczących bitwy w imię honoru czy interesu danego europejskiego króla lub księcia.
Wszyscy wiedzą, kim była Kleopatra. Chociaż w historii Egiptu było kilka postaci o tym imieniu, to kobietą, o której się mówi po prostu Kleopatra – bez żadnego przydomku – była królowa Kleopatra VII Wielka i to o niej jest niniejsza książka. Autorstwa amerykańskiego historyka, w Polsce ukazała się nakładem wydawnictwa Bellona w serii biografie, przedstawiającej wielkie postaci, które zapisały się w historii albo czynami chwalebnymi i przynoszącymi wielkie korzyści ich narodom, albo klęskami, które na nie sprowadzały.
Już sam spis treści dowodzi, że mamy do czynienia z książką wyjątkową. Nie ma rozdziałów pod tytułem „Front wschodni”, „Naloty dywanowe”, „Blitzkrieg”, „Operacje desantowe” czy „Wojna partyzancka”. Są za to „Wojenne rzemiosło”, „Żołnierze” czy „Ludność cywilna”. Opisowi działań wojennych w Europie poświęcony został jeden rozdział, ale nawet po nim widać wyraźnie, jakie ma być ogólne przesłanie książki.
Gdyby ktoś zapytał mnie o największego Rambo polskiej literatury, bez chwili wahania wskazałbym Adama Gawlika, bohatera Męskiej Sprawy – książki, która w wielu elementach wydaje się być kalką tej kinowej serii. Wartka akcja, mnóstwo krwi, miłość, zbrodnia i zemsta, a przede wszystkim bohater – profesjonalny zabójca, który potrafi w pojedynkę rozprawić się z oddziałem wrogów.
Okres zimnej wojny naznaczony był dwubiegunowym podziałem świata, którego obie osie rywalizowały ze sobą na każdej płaszczyźnie – wojskowej, społecznej i ideologicznej oraz w niemal wszystkich rejonach świata. Istotnym elementem tej walki była działalność wywiadowcza i szpiegowska, zarówno ze strony obozu kapitalistycznego, jak i komunistycznego.
Obszerne dzieło (bagatela – 696 stron!) składa z pięciu rozdziałów, przy czym najwięcej miejsca (314 stron) zajmuje część opisująca instytucje i sposoby (czyli nie tylko osławioną Abwehrę, w Niemczech istniało kilka różnych organizacji wywiadowczych penetrujących w poszukiwaniu wiedzy przydatnej dla sił zbrojnych) zajmujące się zdobywaniem i gromadzeniem informacji niezbędnych z punktu widzenia militarnych interesów państwa.
Pozycja wydawnictwa Znak, którą mam dziś przyjemność przedstawiać, to jedna z kilku autobiograficznych pozycji autorstwa Witolda Urbanowicza, legendy polskiego lotnictwa myśliwskiego, swego czasu dowódcy jeszcze bardziej legendarnego Dywizjonu 303. W czasach, które opisuje w „Początku jutra”, Urbanowicz nie miał jednak najbledszego pojęcia, iż przyjdzie mu walczyć na angielskim niebie.
„Polowanie na Rommla” opowiada autentyczną historię z czasów afrykańskich walk pomiędzy Afrika Korps a armią brytyjską. Są to spisane, a następnie sfabularyzowane, wspomnienia jednego z żołnierzy brytyjskich należących do elitarnej jednostki specjalnej – Long Range Desert Group, Pustynnej Grupy Dalekiego Zwiadu.
Oto nakładem wydawnictwa Rebis ukazała się ostania część wojennej trylogii jednego z najlepszych korespondentów wojennych czasów drugiej wojny światowej.
Historia okrętu podwodnego Orzeł, którego brawurowa ucieczka z internowania w Tallinie zyskała jemu i jego załodze wieczną sławę, opisywana była wiele razy. Doczekała się opracowań fachowych i lżejszych, które poruszały całą historię okrętu lub jej poszczególne wycinki.
