Opisowi działań zbrojnych jako takich poświęcono trzy rozdziały – jeden na Europę w latach 1939-1941, drugi na Europę w latach 1941-1945, trzeci na Daleki Wschód. Jest to niecałe 120 stron, ledwie jedna trzecia objętości. I, prawdę mówiąc, najmniej interesująca.
Sięgając po „Wojny…”, otrzymujemy sporą dawkę fachowej wiedzy. Siedem rozdziałów tworzących esencję książki (choć można do nich doliczyć również ciekawy wstęp) uzupełnionych jest przejrzystymi i rzeczowymi mapami, planami bitew, czarno-białymi fotografiami oraz dołączonym na końcu książki „Słowniczkiem terminów wojskowych”, w którym znajdziemy proste, dokładne definicje terminów wojskowych występujących na stronach dzieła.
Niemniej o wiele istotniejszą rolę na tym odcinku frontu odegrali Australijczycy pod komendą gen. Leslie’ego Morsheada. I właśnie ku pamięci ich bohaterstwa powstała recenzowana książka, którą bez wahania mogę nazwać australijską epopeją wojenną.
Książka omawia zagadnienie antyterroryzmu kompleksowo, to znaczy, że nie dotyka tylko tego wycinku rzeczywistości w oderwaniu od całego kontekstu. Dlatego, aby poznać sposoby zwalczania i zapobiegania tego rodzaju zagrożeniom, autor, w pierwszej części książki, owo zagrożenie przedstawił.
Myśląc o średniowiecznych wojnach i żołnierzach biorących w nich udział, widzimy przed oczami ciężkozbrojnych europejskich rycerzy dosiadających swych opancerzonych rumaków i toczących bitwy w imię honoru czy interesu danego europejskiego króla lub księcia.
Wszyscy wiedzą, kim była Kleopatra. Chociaż w historii Egiptu było kilka postaci o tym imieniu, to kobietą, o której się mówi po prostu Kleopatra – bez żadnego przydomku – była królowa Kleopatra VII Wielka i to o niej jest niniejsza książka. Autorstwa amerykańskiego historyka, w Polsce ukazała się nakładem wydawnictwa Bellona w serii biografie, przedstawiającej wielkie postaci, które zapisały się w historii albo czynami chwalebnymi i przynoszącymi wielkie korzyści ich narodom, albo klęskami, które na nie sprowadzały.
Już sam spis treści dowodzi, że mamy do czynienia z książką wyjątkową. Nie ma rozdziałów pod tytułem „Front wschodni”, „Naloty dywanowe”, „Blitzkrieg”, „Operacje desantowe” czy „Wojna partyzancka”. Są za to „Wojenne rzemiosło”, „Żołnierze” czy „Ludność cywilna”. Opisowi działań wojennych w Europie poświęcony został jeden rozdział, ale nawet po nim widać wyraźnie, jakie ma być ogólne przesłanie książki.
Gdyby ktoś zapytał mnie o największego Rambo polskiej literatury, bez chwili wahania wskazałbym Adama Gawlika, bohatera Męskiej Sprawy – książki, która w wielu elementach wydaje się być kalką tej kinowej serii. Wartka akcja, mnóstwo krwi, miłość, zbrodnia i zemsta, a przede wszystkim bohater – profesjonalny zabójca, który potrafi w pojedynkę rozprawić się z oddziałem wrogów.
Okres zimnej wojny naznaczony był dwubiegunowym podziałem świata, którego obie osie rywalizowały ze sobą na każdej płaszczyźnie – wojskowej, społecznej i ideologicznej oraz w niemal wszystkich rejonach świata. Istotnym elementem tej walki była działalność wywiadowcza i szpiegowska, zarówno ze strony obozu kapitalistycznego, jak i komunistycznego.
Obszerne dzieło (bagatela – 696 stron!) składa z pięciu rozdziałów, przy czym najwięcej miejsca (314 stron) zajmuje część opisująca instytucje i sposoby (czyli nie tylko osławioną Abwehrę, w Niemczech istniało kilka różnych organizacji wywiadowczych penetrujących w poszukiwaniu wiedzy przydatnej dla sił zbrojnych) zajmujące się zdobywaniem i gromadzeniem informacji niezbędnych z punktu widzenia militarnych interesów państwa.
