Wpisy w kategorii Książki

Nie brakuje informacji o starciach zbrojnych, jednak ten, kto spodziewa się szczegółowych opisów, na pewno się rozczaruje. Owszem, występują opisy walk, głównie jednak za sprawą wzmiankowanych wspomnień, natomiast charakterystyka starcia pojawia się w pracy w niewielkim objętościowo komentarzu, który jest wyeksponowany dzięki umieszczeniu tekstu w ramce. Pojawiają się tam informacje o miejscu bitwy oraz siłach stron wraz z wymienieniem poszczególnych jednostek biorących w niej udział i poniesionych stratach.

Hodder ponownie zbudował fabułę na fundamencie autentycznej afery z XIX-wiecznej Anglii. Jak w pierwszym tomie trylogii sięgnął po mit o Spring-heeled Jacku, tak tym razem wziął na warsztat przypadek niejakiego Rogera Tichborne’a, szlachcica, który zaginął na morzu, a następnie w cudownych okolicznościach się odnalazł i zgłosił po należny mu spadek. Rzecz jasna od razu pojawiły się wątpliwości i sprawa trafiła na wokandę.

Bilans Centralnego Biura Śledczego po dwunastu latach istnienia to kilkaset rozbitych gangów, kilka tysięcy skazanych prawomocnymi wyrokami przestępców, tony przejętych narkotyków i hektolitry nielegalnego alkoholu. Taki obraz wyłania się po obejrzeniu dostępnych na stronie internetowej policji statystyk. Wygląda to wszystko imponująco, jednak czy jest to cała prawda o instytucji, która miała być polskim FBI?

Wielu zna Tuchaczewskiego głównie z dokonań podczas wojny polsko-bolszewickiej. Nadal zresztą uważa się go za genialnego dowódcę. Suworow podaje dotąd nieznane – ale może trafniej: przemilczane – dokonania Tuchaczewskiego po wojnie z lat 1919–1920. Otóż „wielki wódz” Tuchaczewski w 1927 roku wysłał list do Stalina, w którym domagał się rozbudowania w ciągu dwóch lat między innymi lotnictwa, artylerii i wojsk pancernych do gigantycznych rozmiarów. Samych czołgów miało być ponad pięćset tysięcy, czyli więcej niż miały wszystkie kraje Europy razem wzięte.

Ktoś mógłby powiedzieć, że o niemieckiej okupacji powiedziano już wszystko. Być może – pytanie tylko, ile utrwaliło się w polskiej świadomości? Przeprowadzony nie tak dawno sondaż wskazał, że 30 procent Polaków nie ma pojęcia, kto zabił polskich jeńców w Katyniu, mimo iż owa zbrodnia pozostaje stale obecna w dyskursie historycznym i publicystycznym, a nawet kulturze i sztuce. W tej sytuacji można tylko spekulować, ilu Polakom mówią coś nazwy takie jak Palmiry, Piaśnica, Pawiak czy Michniów. Dobrze więc, że w czasach postępującej historycznej amnezji wydawane są takie książki jak „Zapomniany Holokaust”. Jeszcze lepiej, że napisał ją amerykański Autor z myślą o zachodnim Czytelniku, gdyż poziom tamtejszej wiedzy na temat realiów panujących w okupowanej Polsce bywa często zatrważający.

Po przybyciu na miejsce Autorka zastała Afganistan, który – jak pisze – niestety znacznie odbiegał od jej wyobrażeń. Zderzenie dwóch skrajnie różnych kultur musiało spowodować niezrozumienie i zamieszanie pomimo wcześniejszego, starannego przygotowania do wyprawy. Podczas wolontariatu Kozińska dzień po dniu rewidowała swoją wizję afgańskiej cywilizacji z zastaną rzeczywistością, odkrywała prawdziwe oblicze Afganistanu i jego mieszkańców. Odwiedzając tutejsze rodziny, patrzyła, jak żyją, jak pracują i spędzają wolny czas.

Joanna Wieliczka-Szarkowa ukazuje drugie oblicze historii Kresów Wschodnich. W „Czarnej księdze Kresów” Autorka przedstawia ogrom cierpień, jakie dotykały ludność zamieszkującą te ziemie w czasach, gdy należały do Rzeczypospolitej, i w okresie, gdy państwo polskie zniknęło z map Europy po rozbiorach.

Tematyka opowiadań Pilipiuka nie wykracza poza dotychczasowe ulubione tematy – historia, archeologia i związane z nimi tajemnice i zagadki… Z tak zakręconego kogla-mogla otrzymujemy lekkostrawne danie, które pozwala rozerwać się podczas dwóch popołudni. Wraz z bohaterami wybieramy się do Berlina z równoległego świata, w którym klepiący biedę Hitler para się malarstwem; walczymy – dosłownie! – z kołtunami chłopek z podlubelskiej wsi; odkrywamy tajemnicę pewnej polarnej gęsi, której cechą ważną dla… obronności państwa interesują się Niemcy i Rosjanie; pomagamy znaleźć mordercę żydowskich szewców z okupowanej Polski.

Lata czterdzieste XX wieku zmieniły na terenach Polski wszystko. II wojna światowa, przemiany społeczne, polityczne i obyczajowe dotknęły nasz kraj. W latach tych społeczeństwo przeżyło wiele – utratę niepodległości, horror okupacji, wojnę domową, zmiany terytorialne i społeczne. Nic dziwnego, że tworzono legendy o tych latach, które miały posłużyć za mity założycielskie dla różnych populistycznych ideologów. Jaka zaś była prawda? Na to pytanie stara się odpowiedzieć swoją „Wielką trwogą” Marcin Zaremba.

Autorka na stosunkowo niewielkiej liczbie stron (157, licząc kalendarium, biografię i zdjęcia) skupia się na tym, co w życiu Korczaka było najważniejsze. Opowieść rozpięta jest pomiędzy pochodzeniem rodu Goldszmitów, narodzinami Henryka, sytuacją rodzinną, edukacją, a w końcu karierą lekarza i pracą w Domu Sierot oraz tragicznym finałem.