Czy tolerancja w demokracji liberalnej oznacza, że ludzie powinni godzić się na wszystko i akceptować dowolność poglądów każdej z jednostek? Po pierwsze, godzenie się na wszystko grozi w skrajnym wypadku obojętnością, która nie ma nic wspólnego z tolerancją. Po drugie, wyrażanie dowolnej opinii publicznie może nieść konsekwencje karno-prawne.
Stagg był zniecierpliwiony brakiem porozumienia między różnymi brytyjskimi i amerykańskimi zespołami meteorologicznymi. Wszyscy otrzymali te same raporty ze stacji meteorologicznych, ale wyniki analiz były bardzo różne. Szkot nie mógł się do tego przyznać, powiedział więc generałowi Haroldowi R. Bullowi, zastępcy szefa sztabu Eisenhowera, że „sytuacja jest trudna i skomplikowana”.
– Na miłość boską, Stagg – wściekał się Bull. – Zrób z tym coś do rana, zanim pójdziesz na naradę do dowódcy. Generał Eisenhower ma już dosyć zmartwień. Stagg wrócił do swojego baraku, żeby znów przejrzeć wykresy i po raz kolejny skonsultować się z innymi meteorologami.
Filozof sapnął ponownie. Podniósł się nieco, wytarł umazane rękawice o ubranie kolejnego trupa. Gość miał na soiobie kurtkę, której kolor można by od biedy uznać za zgniłozielony. Ale nie miał na sobie żadnego plecaczka – ale może ten upadł gdzieś obok? Filozof zaczął przeszukiwać okolicę, metodycznie, powoli, odsuwając kolejne zwłoki. W tym miejscu Orbitery pokazywały wyraźnie stosy splecionych w męce ciał, plecaczek mógł się gdzieś zawieruszyć pomiędzy nimi.
Spot został nakręcony przez Stanisława Mąderka. Więcej o Staszku i jego projektach na jego oficjalnej stronie.
Speer, powszechnie znany jako „architekt Hitlera”, był w praktyce nie tylko architektem, ale i ministrem uzbrojenia, w której to roli dał się poznać jako pierwszorzędny organizator i planista. W procesie norymberskim otrzymał wyrok dwudziestu lat więzienia. Wzbudziło to kontrowersje (niezależnie od kontrowersyjności samego procesu), gdyż krótszy wyrok przypadł w udziale von Neurathowi i Dönitzowi, a tyle samo – dwadzieścia lat – dostał Baldur von Schirach, Speer tymczasem zachowaniem podczas procesu skutecznie wytworzył wokół siebie mit „dobrego nazisty”.
To zdumiewające, co przy tym wydobywam na światło dzienne, a jeszcze bardziej zdumiewające jest to, że tyle wypowiedzi Hitlera tak bez śladu przemknęło mi mimo uszu. Jeszcze niedawno myślałem, że Hitler w mojej obecności powściągał się raczej przed okazywaniem nienawiści do Żydów. Mówił jednak więcej, niż sądziłem w swoich stanach wyparcia. To niepokojąca myśl, że nawet zdecydowana wola szczerości tak bardzo zależy od sytuacji.
Narracja nie opiera się tylko na „socjalistycznych” organizacjach, autorka przedstawia również działalność, współpracę lub rywalizację o wpływy w społeczeństwie, a raczej wśród młodzieży między członkami ZMS a organizacjami kościelnymi czy nawet harcerstwem.
Niektórzy z naszych Czytelników prawdopodobnie kojarzą, być może nawet znają wspomnienia Waltera Schellenberga, wydane w naszym kraju jeszcze za poprzedniego ustroju. Wtedy – z przyczyn takich, co to każdy wie i rozumie, a nikt nie chce wspominać – zostały bezczelnie ocenzurowane. Na szczęście trafiła już na półki księgarń nowa wersja, przełożona z angielskiego, ale kompletna, nietknięta flamastrem cenzora.
Zatem zakres tematyczny książki sięga od etapu kształcenia motocyklistów w okresie pokoju, na terenie koszar lub na ojczystym obszarze ćwiczeń, poprzez ćwiczebne marsze z udziałem motocykli, jak na przykład zimowy przejazd przez góry Harz, czy przejazd przez las w Teuteburg i inne, aż po bezwzględne traktowanie maszyn na wszystkich frontach wojennych Europy i północnej Afryki.
Afganistan – państwo to od niemal czterdziestu lat (od radzieckiej inwazji) nie schodzi z pola zainteresowań politologów, historyków, socjologów, polityków i wojskowych. Zwłaszcza w ostatniej dekadzie problematyka afgańska budzi żywe dyskusje polityków i dziennikarzy. Szczególnym zainteresowaniem cieszy się w krajach, które w ramach sił NATO wspólnie z amerykańskim wojskami zwalczają talibów i międzynarodową szajkę terrorystyczną na samym terytorium Afganistanu.
