Centuria przy centurii. Wieczorem okaże się, komu sprzyja Fortuna, a kto odejdzie do krainy śmierci. Imperator przywołał dowódców i wydał stosowne rozkazy. Zaraz potem jego najlepszy wódz, Anullinus, pędził na czele ali, złożonej ze stu dwudziestu kawalerzystów z zadaniem okrążenia lasu i wyjścia na tyły wojsk nieprzyjaciela. Zza wzgórza wychynęło słońce, leniwie pnąc się po firmamencie. Septymiusz Sewer na to czekał.
Co mi wtedy do pustego łba strzeliło, nie wiem, dość, że sam sobie, na własną prośbę, przemazałem pamięć. Może więc wcześniej byłem synem jakichś dwóch bardzo bogatych tatusiów, albo może znajdowałem się w ciągu alaharydowym, albo miałem na stałe implantowanego jakiegoś wirtuala?
„Burza” w dużym skrócie polegała na tym, by „pomóc” Wehrmachtowi w wycofywaniu się z frontu wschodniego przed napierającą Armią Czerwoną, tak aby Sowieci, którzy nieuchronnie pojawią się na terenach przedwojennych wschodnich województw II Rzeczpospolitej, zastali polskie władze administracyjne i wojskowe jako formalnych przedstawicieli rządu emigracyjnego.
Na pierwszy rzut oka powieści Tomasza Kołodziejczaka kwalifikować by się mogły do literatury niskich lotów. Ot, fantastyka naukowa. Ostre rżnięcie z karabinów czy innych tam enegrolaserów, wielcy, sztucznie pompowani faceci, mnóstwo akcji… No tak, chciał nie chciał – papka. I co? I figa z makiem. Bo wystarczy przeczytać więcej niż pierwsze kilkadziesiąt stron, aby przekonać się, że powieści Kołodziejczaka z cyklu o Dominium Solarnym zakwalifikować można wyłącznie do powieści z najwyższej półki.
Pies otarł się o niego bokiem, ale to wystarczyło, żeby Kovař wyleciał w powietrze i po kilkumetrowym locie gruchnął na zlodowaciałą zaspę.– Tylko poćwiczyć lądowania i mógłbym zatrudnić się jako samolot – mruknął, leżąc w świeżym śniegu.
Siada dyplomowany historyk do pisania i płodzi lekką w treści i świeżą tematem książkę. Niemożliwe? Koprowi się udało.
Jack Higgins to uznany pisarz amerykański, który specjalizuje się powieściach sensacyjno-przygodowych. „Zabójcza ziemia” to czternaste już spotkanie z byłym członkiem IRA, obecnie pracującym na wywiadu brytyjskiego Seanem Dillonem i bynajmniej nie ostatnie – na polską premierę czekają jeszcze cztery książki. Autor, prawdziwy mistrz thrillerów politycznych, znany jest z tego, że w umiejętny i spójny sposób łączy fikcję z prawdą historyczną.
Zmarnowany brytyjski wysiłek włożony w konstrukcję rosyjskich podkopów podczas ofensywy nad Sommą wynikał głównie z braku doświadczenia w prowadzeniu tego rodzaju operacji. Zamknięte i otwarte podkopy zostały wypróbowane i odrzucone przez Francuzów w 1915 r., a wykorzystane z różnym rezultatem na Gallipoli. Niewykorzystanie rosyjskich podkopów skonstruowanych nad Sommą doprowadziło do opinii o zmarnowaniu ich potencjału.
Postać Jacka Ryana należy do najsłynniejszych na świecie bohaterów cykli powieściowych, do tej samej ligi co Hercules Poirot, Bilbo Baggins (choć „Władca pierścieni” to jedna powieść, tyle że wydana w trzech tomach), Eugène de Rastignac czy Harry Potter. Zbudowane wokół niego uniwersum przyniosło autorowi grube miliony dolarów na przestrzeni blisko trzydziestu lat.
Mimo że Polacy i Ukraińcy przez setki lat tworzyli jedno państwo, dzisiaj ta wspólna historia – pomimo wielu prób – bardziej dzieli, niż łączy. Wina leży po stronie obu narodów, wszyscy mamy grzechy na sumieniu. Dzieli także interpretacja historycznych wydarzeń i postaci. Dobrym przykładem może być hetman kozacki Iwan Wyhowski i stosunek do unii hadziackiej z 1658 roku, która powoływała do życia Księstwo Ruskie jako równoprawną – obok Korony i Wielkiego Księstwa Litewskiego – część Rzeczpospolitej, teraz już Trojga Narodów.
