Navy SEALs – tajna broń amerykańskich prezydentów i elita elit sił specjalnych. Znaleźli się na ustach całego świata, gdy zlikwidowali najgroźniejszego terrorystę naszych czasów – Osamę Bin Ladena. Polacy poznali ich za sprawą bestsellerów Snajper, Komandos i Operacja Geronimo. Elitarni pozwolą ci zobaczyć w akcji legendarnych komandosów Navy SEALs.
Jest to pięknie wydana, licząca sobie 168 stron książka ze zdjęciami ze wszystkich aspektów działalności komandosów marynarki, począwszy od podstawowego treningu, przez hell week, szkolenia specjalistyczne i uzbrojenie aż po fotografie zrobione w trakcie prawdziwych operacji. Fotografie są bardzo dobrej jakości i dużych rozmiarów – najczęściej zajmują obie strony. Układając album, Autorzy sięgnęli nie tylko po ogólnodostępne zdjęcia zamieszczone w serwisach internetowych amerykańskiego Departamentu Obrony, ale kontaktowali się również z osobami związanymi z polskimi jednostkami specjalnymi Formoza i GROM, muzeum SEAL i wieloma innymi instytucjami.
Nie wiem, dlaczego, ale ludzie mają taką dziwną cechę, że lubują się w legendach związanych ze sprawami nadprzyrodzonymi. Zaczyna się to od tysięcy religii, poprzez okultyzm, na wierze w strzygi, upiory, wampiry i wilkołaki kończąc. Kiedy pojawił się film i kino, ujście tej fascynacji i zainteresowań szybko znalazło się w repertuarze kin i telewizorów: „Pamiętniki wampirów”, „Czysta krew”, „Angel”, „Buffy. Postrach wampirów”, „Więzy krwi”, „Być człowiekiem”, „Pod osłoną” i wiele wiele innych, żeby już sagi „Zmierzch” nie wspominać.
Celowniczy nie miał pojęcia, czy zrobił krzywdę Niemcowi i czy w ogóle trafił. Niemcy byli ostrożni i osłaniali siebie nawzajem. Kiedy tylko M10 wycofał się, w miejsce, gdzie stał przed chwilą, trafiły dwa pociski wystrzelone przez Pantery. Dowódca nie chciał ryzykować pojawiania się znów na otwartej przestrzeni.
– Ostro w prawo! – krzyknął do mikrofonu. – Wal w mur, Eugène! Wozem szarpnęło i zaraz z wielkim rumorem M10 wbił się w ceglany mur oddzielający dwa podwórka. Jego pancerz pokrył się gruzem i grubą warstwą pyłu. Lufa uniosła się lekko i celowniczy miał na widoku kolejną ofiarę.
Messing był Polakiem pochodzenia żydowskiego, urodzonym w ubogiej rodzinie w Górze Kalwarii pod Warszawą. Los jednak uśmiechnął się do młodzieńca, który w wyniku łutu szczęścia i licznych zbiegów okoliczności trafił na największe salony Europy i Ameryki Południowej, a ostatecznie – Związku Radzieckiego, jako zadziwiający cud natury, człowiek potrafiący czytać ludzkie myśli. Historia Messinga jest klasyczną historią „od zera do bohatera”, z przymierającego głodem dziecka wyrósł na bożyszcze tłumów, uwielbianego przez kobiety bogacza.
Strzał padł z gęstwiny krzewów w chwili, kiedy Paweł Melech zeskoczył z konia, aby przyjrzeć się dziwnym śladom na drodze. Kula świsnęła nad siodłem i gdyby Kozak wciąż w nim siedział, zapewne dostałby w pierś. Natychmiast przetoczył się przez ramię, wydobywając zza pasa pistolet i zaległ na poboczu traktu, ukryty za bruzdą. Odciągnął kurek – miał nadzieję, że sfatygowana już nieco sprężyna zamka kołowego nie zawiedzie. Szkoda, że drugi samopał został w olstrach przy siodle. Teraz było już jasne, czemu ślady wyglądały dziwnie…
– No, o co się was pytałem?! – zdenerwował się podpułkownik podnosząc głos.
– Melduję, że pytał się pan, o co się pan pytał – zgodnie z prawdą potwierdził szeregowy wyciągając się jeszcze bardziej ku górze.
– Kurwa, ja wiem, o co was pytałem! – wrzasnął na niego podpułkownik Jagoda i od razu naskoczył na stojącego obok plutonowego Hanysa, który chciał wyjaśnić nieporozumienie i właśnie otwierał usta. – Nie was pytałem, tylko szeregowego! Milczeć!
– Tak jest, panie pułkowniku – jednocześnie potwierdzili odebranie rozkazu.
– To o co pytałem?! – spytał po raz kolejny i znów wpatrując się w twarz szeregowego. O dziwo, zamiast odpowiedzieć, szeregowy nie śpieszył się z wyjaśnieniami na jakiej to podstawie odważyli się kopać w drzwi stanowiące własność państwową. Stał na baczność i patrzył bez żadnego wyrazu w ścianę korytarza za jego plecami świadom, że oficer kazał mu milczeć
Sięgając po książkę o tytule „Niezwykłe historie…”, Czytelnik zazwyczaj oczekuje sensacji lub spraw kontrowersyjnych. Jeśli sięga po takową pozycję dotyczącą historii Kościoła katolickiego, a już w ogóle papiestwa, to emocje rosną. Tymczasem Autor serwuje nam pod sensacyjnym tytułem kawał dobrze napisanej i skomponowanej książki historycznej opisującej dzieje papieży.
– Was chyba popierdzieliło – zdziwił się dowódca ukraińskiego posterunku na moście, gdy dowiedział się, że przyjechali przejąć od niego zadanie i zamierzają pozostać tu na noc, nie tylko tę, ale także pozostałe, o ile tak zadecyduje dowództwo. – Albo wasze generały spróbowały naszej wódki? – śmiał się i klął pod nosem prawie doskonałą polszczyzną. Nazwisko też miał takie bardziej nasze, nazywał się major Borys Kamynskij. Nikt nie zamierzał szukać jego polskich korzeni, ale sam się wcześniej przyznał, że rodzina pochodzi z Lwowa.
Pomysłowość starożytnych Egipcjanek czy Rzymianek wywołuje niedowierzanie i zdziwienie współczesnych ludzi. Już wtedy używano prymitywnych wkładek dopochwowych z mieszaniny ziół, korzeni, tkanin czy odchodów krokodyla (sic!), które nota bene mają odczyn kwaśny, co negatywnie wpływa na plemniki. Starożytne kobiety stosowały oprócz tego irygację pochwy i tampony nasączone na przykład octem.
