To już ostatnia część naszej fotorelacji z kieleckiego salonu przemysłu obronnego, ale nie mniej ciekawa. Zaprezentujemy w niej uzbrojenie pokazywane przez zagranicznych potentatów zbrojeniowych. Wstępna część poświęcona jest jednak pojazdom proponowanym jako przyszłe Wielozadaniowe Pojazdy Wojsk Specjalnych dla Sił Zbrojnych RP. W ramach programu o kryptonimie „Pegaz” MON planuje zakup do 2022 roku około pięciuset wozów w dwóch głównych wersjach – bojowej i dowodzenia.
AMZ Kutno pokazała premierowo pojazd opancerzony w układzie 4×4 Tur V, proponowany Siłom Zbrojnym RP w ramach programu Pegaz. Jest zdolny do poruszania się z prędkością do 110 kilometrów na godzinę, a maksymalny zasięg wynosi 600 kilometrów po drogach utwardzonych i 400 kilometrów w terenie. Tur V zapewnia ochronę balistyczną na poziomie 2 i przeciwminową na poziomie 3a według STANAG 4569. Niezależne zawieszenie wszystkich czterech kół jest dostarczane przez spółkę Timoney.
Wóz może być używany do zadań patrolowo-eskortowych (po wyposażeniu w uzbrojenie w obrotnicy lub zdalnie sterowanym moduły uzbrojenia). Dzięki opancerzeniu, dobrej mobilności, ale jednocześnie stosunkowo niedużym wymiarom, może też zostać użyty jako podstawa wozu rozpoznawczego lub wozu dowodzenia
Hawkei ma modułową budowę i może występować w różnych wariantach, między innymi transportowej, wozu dowodzenia czy pojazdu walki radioelektronicznej. Uzbrojenie Hawkeia jest opcjonalne, ale najczęściej składają się na nie wielkokalibrowe karabiny maszynowe kalibru 12,7 milimetra, granatnik kalibru 40 milimetrów, karabiny maszynowe kalibru 5,56 lub 7,62 milimetra. Coraz częściej montowane jest jednak zdalnie sterowane stanowisko zwiększające bezpieczeństwo strzelca, który obsługuje je z wnętrza pojazdu. Maksymalna prędkość Hawkeia to 115 kilometrów na godzinę, a zasięg – 600 kilometrów.
Eagle V to lekki opancerzony pojazd taktyczny w układzie 4×4 produkowany przez General Dynamics European Land Systems. jest to kolejna propozycja dla polskich wojsk lądowych i wojsk specjalnych w programie pojazdów wielozadaniowych. Producent zakłada, że w przypadku wybrania szwajcarskiego produktu mógłby on być w całości produkowany w Polsce. W lutym bieżącego roku pokazy dynamiczne odbywały się na terenie Wojskowego Instytutu Techniki Pancernej i Samochodowej w Sulejówku, zaś w lipcu Eagle’a V testowali żołnierze Wojsk Specjalnych.
Eagle V jest przystosowany do montowania wieżyczek z uzbrojeniem w postaci lekkich i ciężkich karabinów maszynowych kalibru 7,62 lub 12,7 milimetra albo automatycznych granatników kalibru 40 milimetrów. Dostępny jest w kilkunastu wariantach specjalistycznych. Eagle V ma właściwości zbliżone do pojazdów klasy MRAP, bezpieczeństwo załogi uzyskuje się poprzez zastosowanie poziomu ochrony na eksplozję min w klasie 3b/4a i kuloodporności w klasie 3 według Stanag 4569, urządzenia filtrowentylacyjnego pozwalającego przetrwać żołnierzom w terenie skażonym oraz automatycznego systemu przeciwpożarowego kabiny i przedziału silnika.
Konstrukcja pojazdu zabezpiecza załogę przed wybuchem min o sile do ośmiu kilogramów trotylu. Wnętrze pojazdu zabezpiecza przed użyciem gazów bojowych. Załoga po przekręceniu zaworu znajdującego się wewnątrz kabiny korzysta z powietrza zasysanego ze środka, które jest następnie filtrowane.
Obszerne wnętrze kabiny pozwala na montaż rozbudowanych systemów elektronicznych. Dodatkowe wyposażenie stanowią między innymi: klimatyzacja, ogrzewane lusterka, kuloodporne szyby, kamera cofania i komputer pokładowy – system informacji pojazdu.
Wielozadaniowy wóz patrolowy RMMV AMPV w układzie 4×4 produkowany jest przez Rheinmetall MAN Military Vehicles. Producent chwali się, że pojazd skonstruowano wręcz idealnie pod wymagania polskiego wojska i przetargu.
Na samochodzie znajduje się zdalnie sterowany moduł uzbrojenia ZSMU-127 produkowany przez Zakłady Mechaniczne Tarnów. Poza tym na AMPV zamontowano wyrzutnie granatów dymnych ROSY (Rapid Obscurant System). Docelowo na wyposażeniu załogi pojazdu tego typu znajdzie się również system akustycznej lokalizacji snajperów ASLS (Acoustic Sniper Localisation System).
Pojazd zostanie wyposażony również w system obserwacji dookólnej SAS (Situational Awarness System). Monitory umożliwią obserwację środowiska poza pojazdem każdemu członkowi załogi.
Na stoisku Lockheeda Martina pokazano model przyszłej wyrzutni pocisków rakietowych Homar. Stanowi ona proponowane połączenie systemu HIMARS (Rakietowy Artyleryjski System Wysokiej Mobilności) i podwozia Jelcz 663.32 (takiego jak u Kryla).
HIMARS jest przystosowany do używania wszystkich pocisków rakietowych systemu MLRS. Może strzelać pociskami precyzyjnego rażenia MLRS/GMLRS i taktycznymi pociskami balistycznymi ATACMS o zasięgu do 300 kilometrów. W pierwszym przypadku pojedyncza wyrzutnia zabiera sześć pocisków, w drugim jeden.
Propozycje pocisków rakietowych dla systemu Narew. Od prawej: pocisk VT-1 proponowany przez Thalesa, izraelskie Spyder-SR i Tamir, AIM-120 AMRAAM, Barak SR, IRIS-T SL oraz wspólny projekt MESKO i ASELSAN, czyli Narew RF.
Pełnowymiarowa makieta pocisku PAC-3 MSE na stoisku amerykańsko-niemiecko-włoskiego MEADS International. System ma służyć pełnej ochronie przed środkami napadu powietrznego, w tym pociskami manewrującymi, samolotami, śmigłowcami i bezzałogowymi statkami powietrznymi, oferując przy tym możliwość zwalczania wielu taktycznych pocisków balistycznych jednocześnie. Według producenta system ma unikalne zdolności wykrywania, namierzania i przechwytywania celów od tyłu. Został jednak odrzucony przez Polskę w programie „Wisła”.
Model konwencjonalnego zdalnie sterowanego pocisku powietrze-ziemia o dużej precyzji JASSM. W JASSM-y niebawem uzbrajane będą polskie F-16. Najnowsza wersja, JASSM-ER, ma tę samą skuteczność, ale ponad dwukrotnie większy zasięg (powyżej 926 kilometrów). JASSM-ER to broń o wadze około 1020 kilogramów z penetratorem o podwójnym działaniu i głowicą odłamkową. W nowej wersji zamontowano odbiornik GPS odporny na zagłuszanie.
Wyrzutnia pocisków rakietowych i dookólny Ground-Based Multi-Mission Radar systemu przeciwlotniczego krótkiego zasięgu IRIS-T SL. Modele przedstawiono na pojazdach MAN. W rzeczywistości system zamontowano na podwoziu polskiego Jelcza. System bierze udział postępowaniu na system obrony powietrznej krótkiego zasięgu „Narew”.
Wyrzutnia pocisków rakietowych zestawu przeciwlotniczego HISAR proponowanego przez tureckie przedsiębiorstwo Aselsan w ramach programu „Narew”. Kontenerowe wyrzutnie rakiet pionowego startu umieszczone są na podwoziu kołowym i wykorzystują dwa rodzaje pocisków – HISAR-O (25 kilometrów) i HISAR-A (15 kilometrów). Pociski dysponują głowicami termowizyjnymi z możliwością przeprogramowania współrzędnych celu w trakcie lotu.
Uzbrojenie prezentowane przez tureckiego Roketsana. Na uwagę zasługuje makieta pocisku HISAR-A (biały u dołu ściany).
Samobieżna haubicoarmata Diana kalibru 155 milimetrów, składającą się ze słowackiego systemu wieżowego firmy Konstrukta i polskiego podwozia produkowanego w ZM Bumar-Łabędy. Testy współdziałania obu komponentów odbyły się bezpośrednio przed MSPO i zakończyły się sukcesem. W autonomicznym systemie wieżowym Diany znajdują się stanowiska załogi i automat ładujący. Podczas kieleckich targów zainteresowanie pojazdem wykazały Indie.
Stacja radiolokacyjna wykrywania i naprowadzania 1S91M1 ukraińskiego systemu przeciwlotniczego 2K12-2D Kwadrat-2D. Oprócz stacji radiolokacyjnej na wystawie pojawiła się wyrzutnia 2P25M. Prezentowany system to zmodernizowana przez ukraiński Ukroboronservice wersja rosyjskiego systemu bliskiego zasięgu 2K12 Kub. Unowocześnienie polegało przede wszystkim na zwiększeniu zasięgu wykrywania i skróceniu czasu od wykrycia do neutralizacji celu.
Według danych producenta system 2K12-2D Kwadrat-2D poprawił swoje osiągi w zakresie wykrywania celów o charakterystyce radarowej myśliwca 4. generacji (wcześniej wykrywał z odległości 30 kilometrów, obecnie zaś 38). Ponadto nowa wersja ma być w stanie wykryć nisko lecące pociski manewrujące z odległości 21 kilometrów. Czas od wystrzelenia do trafienia celu uległ dwukrotnemu skróceniu.
Morska wersja wyrzutni pocisków rakietowych Barak 8 o zasięgu 70 kilometrów. Stanowią one uzbrojenie izraelskich korwet typu Sa’ar 5.
>Model wykrywacza min, improwizowanych urządzeń wybuchowych i przydrożnych bomb (Counter IED and Mine Suite) zaprojektowany przez Israel Aerospace Industries. Zintegrowany układ czujników – radar z aperturą syntetyczną, georadar, głowicę optoelektroniczną z kamerą pracującą w trybie dziennym i podczerwieni, wykrywacz metali – został zamontowany na samochodzie terenowym. Jego zasada działania jest podobna do samochodów terenowych Husky HMDS. Pojazd jest używany do ochrony własnych jednostek, porusza się przed nimi i wiązką radarową pokrywa obszar z przodu i po bokach wozu, wykrywa zagrożenie i przenosi na mapy cyfrowe.
Model trójwspółrzędnej stacji radiolokacyjnej Ground Master 200. Wielozadaniowy radar średniego zasięgu Thalesa jest zdolny do wykrywania obiektów powietrznych w odległości do 400 kilometrów i pułapie do 3 kilometrów.
Lekki radar rozpoznania taktycznego I-MASTER służy do wykrywania naziemnych i morskich celów ruchomych w każdych warunkach pogodowych za pomocą systemów GMTI (Ground Moving Target Indication) i MMTI (Maritime Moving Target Indication) i umożliwia prowadzenie obserwacji z wysoką rozdzielczością.
>Modele tureckich pojazdów z rodziny Kirpi.
Makieta morskiego systemu artyleryjskiego Bofors 57 Mk3 kalibru 57 milimetrów prezentowana przez BAE Systems. Uzbrojenie to oferowane jest dla przyszłych polskich okrętów patrolowych i obrony wybrzeża. Szwedzi konkurują z OTO Melarą, oferując armaty mniejszego kalibru, ale o większej szybkostrzelności (cztery pociski na sekundę). System artyleryjski wykorzystuje amunicję programowalną 3P. Łączna masa systemu, w tym 1000 sztuk amunicji, wynosi 14 ton.
Modułowy system celowniczy PASEO produkowany przez SAGEM-a. Głowica optoelektroniczna jest przystosowana do użycia z bronią kalibru od 30 do 125 milimetrów, może być montowana na różnych pojazdach, zarówno dla strzelca, jak i dla dowódcy. Ma zdolność obserwacji dookólnej i wykrywania nadchodzących zagrożeń z różnych kierunków.
DCNS po raz kolejny pokazał model konwencjonalnego okrętu podwodnego typu Scorpène 2000. Francuzi zamierzają sprzedać Polsce trzy jednostki tego typu. Oprócz okrętu na zdjęciu widoczne są też miniatury pocisków: przeciwokrętowego Exocet SM39 i manewrującego MdCN. Francuzi skłaniają się ku przeniesieniu montażu dwóch z trzech okrętów do Polski.
