W dniach 21–22 maja 1809 roku w pobliżu wsi Essling pod Wiedniem rozegrała się krwawa bitwa pomiędzy głównymi siłami napoleońskiej Wielkiej Armii a armią austriacką arcyksięcia Karola. W historiografii niemieckiej i anglosaskiej nazywana została bitwą pod Aspern, podczas gdy w literaturze francuskiej preferowana jest nazwa: bitwa pod Essling.
Znalazła się jednak osoba, która w wyniku splotu wojennych kolei losu stała się jednoosobową angielską misją wojskową i symbolicznym przykładem szczerego oddania Zjednoczonego Królestwa sprawie polskiej.
Każda wojna pociąga za sobą śmierć i tragedię nie tylko żołnierzy, ale głównie ludności cywilnej, która często nie wie za co cierpi. Poczynając od kampanii Ramzesa II w Syrii, poprzez podbój Galii przez Gajusza Juliusza Cezara kiedy to z trzech milionów ludności zostały niespełna dwa, po święte krucjaty, wojny religijne epoki nowożytnej, okres napoleoński, w końcu wojny industrialne i dwie straszne wojny XX wieku – właśnie zwykła ludność cierpiała najbardziej.
Gdy początku lutego 1945 roku wojska 1. Frontu Białoruskiego w wielkim nieładzie zaczęły wychodzić nad brzeg Odry, oczy radzieckich dowódców spoglądały na mapy okolic Berlina, Stalin bowiem wyznaczył 14–15 lutego jako datę zdobycia stolicy III Rzeszy.
22 czerwca 1940 roku Francja podpisała zawieszenie broni. Jedynym nieokupowanym państwem w Europie Zachodniej, toczącym walkę z Hitlerem, została Wielka Brytania. Miało to duże znaczenie z politycznego punktu widzenia, lecz militarnie Anglia była prawie bezbronna.
Gdy pada pytanie o to, kto był najzdolniejszym spośród generałów Hitlera, odpowiedź historyków niemal zawsze brzmi tak samo – Erich von Manstein. Co więcej, niektórzy są nawet w stanie zaryzykować stwierdzenie, iż Manstein był wręcz najwybitniejszym dowódcą wojskowym okresu II wojny światowej.
Wojna w Zatoce Perskiej w 1991 roku była bez wątpienia jednym z największych i najbardziej spektakularnych konfliktów zbrojnych drugiej połowy XX wieku. W wojnie tej użyto „inteligentnych” broni o wielkiej sile rażenia i zabójczej precyzji, wykorzystano najnowsze rozwiązania i technologie militarne.
Renesans to wiek XIV–XVI, okres w historii Europy często określany jako „odrodzenie sztuk i nauk”, zapoczątkowany we Włoszech pod silnym wpływem sztuki i kultury starożytnej. Charakteryzował się nasileniem tendencji humanistycznych i laickich. Termin „renesans” pochodzi od francuskiego „renaissance”, druga polska nazwa tego okresu – odrodzenie – to wierne tłumaczenie z francuskiego.
Wiosną 1941 roku przebieg działań wojennych w Afryce Północnej zmienił się diametralnie na niekorzyść aliantów. Stojące u wrót Trypolitanii wojska brytyjskie, które dotychczas bez większych problemów gromiły znacznie silniejsze włoskie armie, zostały zaskoczone pojawieniem się niemieckiego Afrika Korps i jego niezwykle skutecznego dowódcy – Erwina Rommla.
Pierwszą fazę kampanii krymskiej można było uznać za zakończoną w momencie, gdy załamał się niemiecki szturm na Sewastopol (31 grudnia 1941 roku), a radzieckie desanty na Kerczu i w Teodozji wypchnęły Niemców z Półwyspu Kerczeńskiego i zagroziły całkowitym odcięciem ich sił na Krymie (29 grudnia). 11. Armia Mansteina zamiast triumfalnie wkraczać do Sewastopola, musiała teraz walczyć o przetrwanie.
