Najnowsza książka Marcina Ciszewskiego wydana przez Znak to kontynuacja i jednocześnie zwieńczenie cyklu „www” traktującego o żołnierzach Pierwszego Samodzielnego Batalionu Rozpoznawczego, którzy w wyniku splotu dziwnych wydarzeń przenoszą się w czasie do września 1939 roku, biorą udział w kampanii wrześniowej, powstaniu warszawskim i likwidacji getta w Warszawie.
Wbrew temu, co zdaje się sugerować tytuł, Autor nie będzie wmawiał Czytelnikom, że wojna to cudowna rzecz, wymarzona przygoda dla każdego chłopaka i każdej dziewczyny z dobrego domu. Pokaże nam jednak, że u progu pierwszej wojny światowej tak właśnie postrzegano rozpoczynający się konflikt – młodzi żołnierze rwali się do walki, szukali wszelki legalnych i nielegalnych sposobów, aby trafić do jednostek, które jako pierwsze wyruszą na pole bitwy. Rzeczywistość szybko weryfikowała idealistyczne wizje. Okazywało się, że piękna ani na lekarstwo, za to szybko pojawiał się smutek. A także ból, strach, rozgoryczenie, a dla bardzo wielu – śmierć.
Zmiany zachodzące w mieście w pierwszych kilkunastu miesiącach po zakończeniu wojny to moim zdaniem najciekawszy fragment książki. Repatrianci ze Wschodu, oswajający się z nowym miejscem zamieszkania, długo byli przekonani, że to tylko stan tymczasowy, a miasto może powrócić do Niemiec (pamiętajmy, że granicę z Polską władze w Bonn uznały dopiero w 1991 roku). Ale 1945 rok to także tragedia rodowitych breslauerów, którym nie udało się uciec z miasta przed zajęciem przez Armię Czerwoną – wyrzucanych z domów, okradanych, bitych, gwałconych kobiet i dziewcząt, więzionych w obozach o tragicznych warunkach bytowych.
To zaskakujące, jak wiele jest w stanie znieść człowiek, jakie katusze fizyczne i psychiczne jest w stanie przezwyciężyć i nie dać się złamać. Każdy ma jednak pewne granice wytrzymałości. Gdy je osiągnie, umiera – od razu lub po pewnym czasie, w pełni świadomy lub ledwie przytomny, ale umiera. Czasem wszakże pojawiają się ludzie, którzy osiągają te granice i je przekraczają, a mimo to żyją nadal. Ludzie absolutnie niezłomni. Ludzie tacy jak Louis Zamperini.
Już na wstępie można śmiało stwierdzić, że zapowiada się wyjątkowo interesująco, odsłania bowiem przed Czytelnikiem życie i działalność kogoś niezwykłego, a zarazem nieznanego – Raoula Wallenberga, tragicznego bohatera czasów pogardy i upadku człowieczeństwa, który poświęcił życie ratowaniu innych.
Marcin Ciszewski, autor sagi o Pierwszym Samodzielnym Batalionie Rozpoznawczym przeniesionym w czasy wojennej zawieruchy, powraca z kolejną książką – www.ru2012.pl.
Gdzie rozgrywa się akcja WWW.RU2012.PL? Borne Sulinowo. Na pierwszy rzut oka jedno z wielu niczym nie wyróżniających się miasteczek w Polsce. Ani ono duże (niespełna 5 tys. mieszkańców), ani zabytkowe. Co w takim razie sprawia, że rozpala wyobraźnię zarówno mieszkańców jak i przyjezdnych?
Marcin Ciszewski, autor sagi o Pierwszym Samodzielnym Batalionie Rozpoznawczym przeniesionym w czasy wojennej zawieruchy, powraca z kolejną książką – www.ru2012.pl.
Baza źródłowa wykorzystana w książce może przyprawić o zawrót głowy (wybrana bibliografia to 273 pozycje, z których zaledwie 16 przetłumaczono na język polski). Moorhouse wykorzystał nie tylko relacje powszechnie dostępne i te, które skrywają archiwa, ale także przeprowadził wywiady z ponad czterdziestoma rodowitymi berlińczykami, żyjącymi w tym mieście w latach jego „nazistowskiego rozkwitu” i „nazistowskiej agonii”.
Takie wrażenie mogli przynajmniej odnieść stacjonujący w Częstochowie żołnierze Wehrmachtu. W latach osiemdziesiątych wypytywano byłych członków 42. Pułku Piechoty przede wszystkim o rzekomy atak na stacjonującą w budynku Szkoły Handlowej 2. kompanię. Ci twierdzili zgodnie, iż około południa 4 września, gdy rozlokowani na szkolnym dziedzińcu żołnierze kompanii odłożyli broń i czekali na wydanie posiłku, rozpoczęła się dzika strzelanina.
