Kwestia niemieckiej pomocy dla Włodzimierza Lenina w przejęciu władzy w Rosji, nie ograniczającej się bynajmniej do przepuszczenia przez granice wyruszającego ze Szwajcarii zaplombowanego pociągu z rosyjskimi rewolucjonistami, jest raczej dobrze znana. Jednak problem ten nie był jak dotąd potraktowany tak całościowo, jak czyni to wydana przez Bellonę książka niemieckiej historyczki Elisabeth Heresch.
Przyznam od razu, że pierwszą wojną światową zajmuję się hobbystycznie od czasu do czasu, jednak bardzo chętnie sięgam po pozycje dotyczące historii tego wielkiego konfliktu, który okazał się matką wszystkich dotychczasowych wojen. Aczkolwiek trzeba uczciwie przyznać, że dzieje jego w naszym kraju są jakoś pomijane i nadal nieopracowane, choć w ostatnich latach powoli zmienia się to na plus. W tym roku nakładem wydawnictwa Bellona wyszła książka Martina Evansa pod polskim tytułem „Krach cesarskich Niemiec. Przełomowy rok 1918 w dziejach Europy”.
Wspomnienia i pamiętniki zawsze były i będą wysoko cenionym źródłem historycznym. Pamiętniki i wspomnienia wojskowych oprócz tego, że są bogatym źródłem, dodatkowo są też najprawdopodobniej najpoczytniejsze. Należy jednak zauważyć, że trzeba do nich podchodzić ostrożnie i czytając lub studiując je, winno się poza uwagą dysponować pewną wiedzą historyczną, często nawet sporą. Dlaczego? Ponieważ wspomnienia są zawsze subiektywnym dokumentem i opisem wydarzeń, a o ile pół biedy, gdy dotyczą wydarzeń „czasu pokoju”, to jeśli dotyczą wspomnień wojennych – jak w tym wypadku – już gorzej, tym bardziej, że są to wspomnienia członka Waffen-SS.
Autor jest, a właściwie był do śmierci w 2007 roku, brytyjskim historykiem specjalizującym się w historii II wojny światowej. Jego zainteresowania zaowocowały napisaniem i wydaniem wielu książek na ten temat, a koncentrujących się głównie na szczytach władzy w poszczególnych armiach walczących na froncie zachodnim. Dotychczas w Polsce w różnych wydawnictwach wydano sześć książek sygnowanych jego nazwiskiem, a do tego seria popularnych powieści wojennych autorstwa Leona Kesslera, który był jednym z artystycznych pseudonimów Whitinga
Tym razem mam za zadanie przedstawić Czytelnikom portalu Konflikty.pl książkę ze stajni Bellony z nowej serii wydawniczej „Wspomnienia frontowe”, która to zapowiada się całkiem nieźle. Książką, która wyszła w tej serii jako druga (po wspomnieniach holenderskiego ochotnika Waffen-SS), jest pozycja „Od kampanii w Polsce do klęski Rzeszy. Wspomnienia niemieckiego grenadiera pancernego”.
Bardzo często – i to nawet nie tylko w opinii historycznych i politologicznych laików – określa się Hiszpanię rządzoną przez generała Francisca Franco mianem kraju faszystowskiego. Mimo że miał kilka cech wspólnych z Włochami Mussoliniego i Niemcami Hitlera, z pewnością krajem faszystowskim jednak nie był. O ustroju Hiszpanii po zakończeniu wojny domowej z lat trzydziestych możecie przeczytać w jednym z naszych artykułów. Nie da się wszakże ukryć, że pomiędzy tymi krajami i ich przywódcami kwitła współpraca. Takie jest przynajmniej kolejne popularne wyobrażenie na temat Włoch, III Rzeszy i Hiszpanii z czasów II wojny światowej. Jak było naprawdę, stara się pokazać brytyjski profesor historii David Wingeate Pike.
Historyczno-militarne książki z serii Osprey są jednymi z najbardziej popularnych na świecie w swojej kategorii. Chociaż nie wyróżniają się ani objętością, ani kompleksowością, pozycję wśród Czytelników zapewnia im najwyższy poziom merytoryczny. Zwykle zajmują się nie całą kampanią, ale poszczególnymi aspektami danego konfliktu. Nie inaczej jest w przypadku tomu „Wojska amerykańskie w Wietnamie 1965–1973”, wydanego w naszym kraju nakładem wydawnictwa Bellona.
Książkę Rolfa-Dietera Műllera wydano w nowej, niedawno wprowadzonej w Bellonie szacie graficznej. Na szczególną uwagę zasługują dobrze dobrane i wkomponowane w treść zdjęcia, mapy i przedruki plakatów propagandowych. Jednak jest jedno „ale”, otóż fotografie na okładce nijak się mają do treści książki, może oprócz zdjęcia portretowego Adolfa Hitlera. Poza tym na okładce są żołnierze „Freikorpsów” z 1919/1920 roku i dwa czołgi T-34, z czego jeden to wrak. Jak to się ma do tematu, nie wiem.
Temat niemieckich sił zbrojnych, a szczególnie jednostek cudzoziemskich w składzie właśnie Waffen SS, chyba jeszcze długo będzie cieszył się zainteresowaniem nie tylko polskich czytelników. Nie będę ukrywał, że mnie to cieszy.
Z materialnego punktu widzenia broń palna to bardzo proste urządzenie. Metal, drewno, może czasem niewielka ilość tworzyw sztucznych. Zadanie, jakie ma to urządzenie wypełniać, jest znane i niezmienne od lat: wyrzucić z lufy niewielki obiekt z dużą prędkością.
