Hatzfeld, francuski pisarz, reporter i korespondent wojenny, przedstawia w „Nagości życia” wspomnienia trzynastu osób, które na afrykańskich bagnach przeżyły rzezie Hutu. Autor rozmawia z różnymi jednostkami, w różnym wieku, o różnym wykształceniu i zawodzie, ale tożsamych pod względem tego, co ich spotkało wiosną pamiętnego roku. Przytoczone w książce wspomnienia ukazują to, czego my, Europejczycy XXI wieku, nie jesteśmy sobie nawet w stanie wyobrazić. Widzimy zabijanie maczetami kobiet, dzieci, starców, ludzi, którzy jeszcze niedawno byli sąsiadami morderców. Widzimy zabijanie bez opamiętania, fanatyczne i z przyjemnością, zabijanie wszędzie, gdzie się da.