Postać Dymitra Samozwańca jest w Polsce dość dobrze znana, przynajmniej Samozwańca pierwszego (było ich w sumie trzech), toteż pozwolę sobie nie referować tu jego biografii. Zresztą jeśli ktoś chciałby ją poznać, może równie dobrze sięgnąć po powieść Komudy. Znakiem firmowym jego twórczości jest bowiem doskonałe przygotowani pod względem merytorycznym. Jako historyk i pasjonat (nie mylić z posesjonatem) Komuda doskonale wie, o czym pisze.
Teraz dochodzimy do kwestii, która w przeszłości uniemożliwiła autorce wydanie powieści, ale też czyni ją – powieść, nie autorkę – szczególnie wartościową i na swój sposób wyjątkową. Otóż Magda Kozak, z zawodu lekarka, z zamiłowania jest spadochroniarką. I tak sobie wspomina, że wydawcy z początku odrzucali „Fiolet” jako „instrukcję składania spadochronu”.
Kiedy oznajmiłem swoim mocodawcom gotowość zrecenzowania tej książki, na dzień dobry musiałem przełknąć kilka złośliwych żartów skupiających się na tym, że chcę czytać o „historii dziwek”. Jakoś to przeżyłem, a teraz moje na wierzchu, bo książka ta okazała się jedną z ciekawszych, jakie poznałem w ostatnim czasie.
W praktyce „Alpha Team” – wbrew nowoczesnemu, z grubsza militarnemu tytułowi sugerującemu dominację takiej właśnie tematyki – opowiada o trzech różnych światach. Pierwsza część to owe realia „postapo”, gdzie za pierwsze opowiadanie służy prolog „Pana Jana”. Dalej mamy opowiadania w realiach średniowiecznego fantasy, a w końcu science fiction w odległej galaktyce.
Speer, powszechnie znany jako „architekt Hitlera”, był w praktyce nie tylko architektem, ale i ministrem uzbrojenia, w której to roli dał się poznać jako pierwszorzędny organizator i planista. W procesie norymberskim otrzymał wyrok dwudziestu lat więzienia. Wzbudziło to kontrowersje (niezależnie od kontrowersyjności samego procesu), gdyż krótszy wyrok przypadł w udziale von Neurathowi i Dönitzowi, a tyle samo – dwadzieścia lat – dostał Baldur von Schirach, Speer tymczasem zachowaniem podczas procesu skutecznie wytworzył wokół siebie mit „dobrego nazisty”.
Niektórzy z naszych Czytelników prawdopodobnie kojarzą, być może nawet znają wspomnienia Waltera Schellenberga, wydane w naszym kraju jeszcze za poprzedniego ustroju. Wtedy – z przyczyn takich, co to każdy wie i rozumie, a nikt nie chce wspominać – zostały bezczelnie ocenzurowane. Na szczęście trafiła już na półki księgarń nowa wersja, przełożona z angielskiego, ale kompletna, nietknięta flamastrem cenzora.
Raz na jakiś czas pojawiają się na półkach naszych księgarń pozycje traktujące o udziale Polaków w II wojnie światowej pisane przez obcokrajowców. Dość wspomnieć o Normanie Daviesie, bodaj najsłynniejszym przedstawicielu tego kierunku, ale przecież nie on jeden pisze takie książki.
Niepozorne książeczki wydawane przez Osprey Publishing to bodaj najsłynniejsza w skali globu i najbardziej poważana seria wydawnicza o tematyce historycznowojennej. Już w oryginalnej wersji językowej zyskały w Polsce wiernych fanów, ale z powodu bariery językowej (znajomość angielskiego w narodzie polskim wciąż nie stoi na wybitnie wysokim poziomie), jak i finansowa (koszt sprowadzenia wybranej pozycji z zagranicy) ospreye nie mogły zyskać między Odrą a Bugiem należnej im popularności.
Gdyby Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zajmował się pisarzami, spadkobiercom Henryka Sienkiewicza groziłyby wielomilionowe kary. Przecież monopol Litwosa na powieści osadzone w siedemnastowiecznej Polsce jest absolutny i niezagrożony. Mało kto ośmiela się rzucić wyzwanie Sienkiewiczowi.
Tytuł – w całości mający postać „Chiny. Upadek i narodziny wielkiej potęgi” – mówi właściwie wszystko o treści książki. Jest to opowieść o losach państwa środka na przestrzeni ostatnich 160 lat, od 1850 do 2008 roku, od okresu władzy Cixi przez upadek cesarstwa, rywalizację Chiang Kai-Sheka z Mao Zedongiem, ustalenie władzy reżimu komunistycznego oraz tragedię Wielkiego Skoku i Rewolucji Kulturalnej aż po czasy nam współczesne.
