Autor postawił sobie za cel definitywne obalenie tak chętnie przytaczanego przez radzieckich (rosyjskich) historyków, a także oficjalnych dziejopisów PRL kłamstwa o niemożności udzielenia pomocy powstańcom przez siły I Frontu Białoruskiego marszałka Rokossowskiego. Żmudna praca i analiza dokumentów przechowywanych w archiwach rosyjskich umożliwiło odtworzenie w pracy rzeczywistego obrazu intencji „sojusznika naszych sojuszników”.
Stagg był zniecierpliwiony brakiem porozumienia między różnymi brytyjskimi i amerykańskimi zespołami meteorologicznymi. Wszyscy otrzymali te same raporty ze stacji meteorologicznych, ale wyniki analiz były bardzo różne. Szkot nie mógł się do tego przyznać, powiedział więc generałowi Haroldowi R. Bullowi, zastępcy szefa sztabu Eisenhowera, że „sytuacja jest trudna i skomplikowana”.
– Na miłość boską, Stagg – wściekał się Bull. – Zrób z tym coś do rana, zanim pójdziesz na naradę do dowódcy. Generał Eisenhower ma już dosyć zmartwień. Stagg wrócił do swojego baraku, żeby znów przejrzeć wykresy i po raz kolejny skonsultować się z innymi meteorologami.
Tytuł – w całości mający postać „Chiny. Upadek i narodziny wielkiej potęgi” – mówi właściwie wszystko o treści książki. Jest to opowieść o losach państwa środka na przestrzeni ostatnich 160 lat, od 1850 do 2008 roku, od okresu władzy Cixi przez upadek cesarstwa, rywalizację Chiang Kai-Sheka z Mao Zedongiem, ustalenie władzy reżimu komunistycznego oraz tragedię Wielkiego Skoku i Rewolucji Kulturalnej aż po czasy nam współczesne.
„Szczęśliwy ten naród, którego historia jest nudna”, mówi przysłowie. Niestety dla narodu polskiego, a na szczęście dla historyków – i, niestety, dla polityków – historia Polski nie jest nudna.
Kershaw skupia się na ostatnim patrolu „Tanga” i późniejszych losach jego załogi. W czasie owego – nader udanego – patrolu okręt dowodzony przez wytrawnego łowcę Richarda O’Kane’a odpalił 24 torpedy. Pierwsze 23 zadziałało bez zarzutu i posłało na dno kilka jednostek pod cesarską banderą, ale ostatnia z jakiegoś powodu wykręciła kółko i trafiła w okręt, który ją wystrzelił.
Jedną z najważniejszych rocznic anno domini 2009 była oczywiście 70. rocznica wybuchu II wojny światowej. Pozwólcie, że teraz, gdy rok rocznicowy dobiegł już końca, opowiemy Wam o jednej z najciekawszych książek, jakie pojawiły się z tej okazji na polskim rynku wydawniczym.
W szanowanym krakowskim wydawnictwie Znak zapanowała ostatnio moda na wznawianie tytułów wydawanych już wcześniej, a dotyczy to książek, które pierwsze wydania miały jeszcze za czasów Polski ludowej, a więc podlegały ograniczeniom cenzury. Zainteresowani tematem z pewnością wiedzą, że wydawnictwo to wydawało raczej pozycje, które były nie w smak ówczesnym władzom, a więc cenzorskie ograniczenia dotykały je w sposób znaczący.
Ian Kershaw mało uwagi poświęca zbrojnemu aspektowi II wojny światowej, koncentrując się na tym, co działo się w zaciszu gabinetów. Dowie się więc Czytelnik na przykład, w jaki sposób funkcjonował system decyzyjny w Japonii, nazistowskich Niemczech czy faszystowskich Włoszech oraz w jakim stopniu Franklin D. Roosevelt pozwalał, by sterowały nim sondaże opinii publicznej (ciekawe w kontekście zarzutów pod adresem Donalda Tuska).
Organizator masowych deportacji Żydów węgierskich prosto na rampy w Birkenau. Człowiek z za biurka, który wykonywał każdy rozkaz skrupulatnie, czasami nawet nadgorliwie. Zaufany Reichsführera SS do spraw żydowskich. Osoba niewyróżniająca się z tłumu, sprawiająca wrażenie bibliotekarza lub księgowego. Zawsze gotowy do służby, czekający na zadania. Bez rozkazów zagubiony. Adolf Eichmann.
Podejrzewam, że niewielu z Was, kiedykolwiek słyszało o tytułowym Ryśku, czyli Stanisławie Aronsonie. Ja zresztą, dopóki pierwszy raz nie zobaczyłem tej książki, też o nim nie słyszałem. Mimo to wydawnictwo Znak zdecydowało się wydać jego wspomnienia w serii Biografie Bohaterów. Czy jest bohaterem? Zapewne, tak samo jak tysiące innych, którzy wstępując do Armii Krajowej i uczestnicząc w powstaniu warszawskim, walczyli z niemieckim okupantem.
