Czy strategie turowe odeszły w niepamięć? Młode polskie studio Wastelands Interactive już po raz drugi udowodniło, że turówki nadal mogą być interesujące. Czym jest Time of Wrath? Krótko: jest to strategia turowa osadzona w Europie w latach 1939-1948.
Centralna Agencja Wywiadowcza jest najbardziej znanym wywiadem na świecie. Pod tym względem nie mogą się z nią równać ani Mossad, który stawia na skuteczność, a nie rozgłos, ani nawet świętej pamięci KGB, które nie miało okazji wedrzeć się na większą skalę do kultury masowej. Powstaje jednak pytanie, czy CIA można uznać za prawdziwy wywiad. Czy nie jest to bardziej potężna instytucja do wszelkich zadań specjalnych zleconych przez rząd USA, a działalność wywiadowcza jest tylko jednym, i to bardzo pobocznym, fragmentem jej działalności. Taki właśnie obraz można mieć po przeczytaniu niniejszej książki.
Biografie, które dotychczas czytałem, opisywały najwybitniejszych wodzów, tyranów, generałów czy prezydentów. W tym wypadku tytuł i okładka świadczyły, że będzie to historia życia rosyjskiej księżnej z dworu cara Mikołaja II i jej wspomnienia sprzed rewolucji. Tak nie jest. Ta biografia jest inna. Po pierwsze: napisana przez wnuczkę, co jest zaskakujące, bo który wnuk w dzisiejszych czasach interesuje się historią swoich dziadków?
Chyba nawet ci, którzy historią drugiej wojny światowej na morzu nie interesują się wcale, kojarzą charakterystyczną sylwetkę okrętów podwodnych typu VII. Choć zaprojektowano i zbudowano wiele różnych typów okrętów podwodnych, to za sprawą bitwy o Atlantyk i słynnej taktyki wilczych stad te zapadły w pamięć najbardziej. Zbudowano ich ponad siedemset, stały się więc niemal synonimem U-Boota. Najbardziej chyba obecnie znany polski pisarz zajmujący się tematyką wojennomorską postanowił w najnowszej książce zapoznać Czytelników z tą konstrukcją.
Od 2006 roku interesuję się i zajmuję, trochę hobbystycznie, zagadnieniem Włoch faszystowskich i historią armii włoskiej w czasie II wojny światowej. Niestety na polskim rynku niewiele jest godnych polecenia i dobrych książek na te tematy. Tak szczerze mówiąc, jest ich mało. Z tym większą radością i chęcią sięgnąłem więc po książkę Philippe’a Foro, wykładowcy Uniwersytetu Toulouse – Le Mirakl i profesora Instytutu Katolickiego w Tuluzie pod tytułem „Włochy faszystowskie”.
Tuż po świcie z górnego stanowiska obserwacyjnego pancernika Yamato dostrzeżono wyłaniające się zza horyzontu maszty nieprzyjacielskich jednostek. Niespełna parę minut później potężne, osiemnastocalowe działa otworzyły ogień, a wokół odległego
o kilkanaście mil amerykańskiego lotniskowca USS Enterprise wykwitły ogromne fontanny wody… Fikcja literacka? Nie, to fragment gry komputerowej Battlestations: Pacific.
Zwykle entuzjastycznie podchodzę do każdej recenzowanej książki. Jednak gdy sięgnąłem po tę, miałem mieszane myśli. Szumny tytuł wobec mizernych rozmiarów i objętości musiał ostudzić czytelniczy zapał i wzmóc surowy, recenzencki instynkt. Przez całą lekturę starałem się odrzucić wszelkie uprzedzenia odnośnie „kompleksowych”, a niezbyt obszernych publikacji anglosaskich historyków, niestety sama publikacja mi na to nie pozwoliła.
Mija 70. rocznica zdradzieckiej napaści Związku Sowieckiego na II Rzeczpospolitą, kładącej kres wszelkim nadziejom Polaków na skuteczną obronę niepodległości zagrożonej hitlerowskim najazdem. Symboliczny cios zadany w plecy polskiego żołnierza wywołał traumę, która trwałe wpisała się w narodową pamięć, mimo 45-letniej „amnezji” PRL. Dziś, gdy na nowo odkrywamy tragiczną historię relacji polsko-radzieckich, żądamy rozliczenia wyrządzonych nam krzywd.
Głupio tak zaczynać recenzję od stwierdzenia, że mamy do czynienia z książką dziwną, ale… Mamy do czynienia z książką dziwną. W pewnym sensie z dwiema książkami wymieszanymi naprzemiennie w jednej oprawie. Pierwsza „książka” to reportaż autora z jego podróży po północnej Afryce.
Siedemdziesiąta rocznica wybuchu II wojny światowej w oczywisty sposób wiąże się z wypuszczeniem na rynki wydawnicze książek poświęconych największemu konfliktowi zbrojnemu w historii. Trudno się temu dziwić, zresztą nie ma w tym nic nagannego – wręcz przeciwnie, jest to najlepszy możliwy pretekst do szerzenia wiedzy o tej wojnie. Do wydawnictw, które postanowiły zdyskontować jubileusz, dołączył warszawski W.A.B., wydając niewielką książeczkę autorstwa znanego naszym Czytelnikom Richarda J. Overy’ego.
