Chociaż Mussolini pozostał tytularną głową państwa, do końca wojny i życia był żałosną figurą i – jak jego państwo – marionetką w rękach niemieckich mocodawców. Dokonywał inspekcji oddziałów wojskowych i kierował republiką z pomocą marszałka Grazianiego, ale w istocie był już złamaną istotą.
W 1940 roku faszystowskie Włochy przystępują do wojny po stronie Niemiec, wypowiadając 10 czerwca wojnę Anglii i Francji. Il Duce wraz ze sztabem, choć większość generalicji mówi mu, że to niemożliwe, chce prowadzić wojnę równoległą do prowadzonej przez Niemcy Adolfa Hitlera. Mussolini po zdobyciu Etiopii w latach 1935–1936, a później Albanii w roku 1939, wierzy (albo chce wierzyć), że jego armia jest na to przygotowana. Już niedługo przekona się, że tak nie jest. Z państwa, które miało ambicje odtworzenia Imperium Romanum Włochy staną się sekundantem potężnego sąsiada zza Alp.
Każda epoka w dziejach świata ma swoje wybitne postaci, które decydują o losach poszczególnych osób i całych narodów. Do tego znakomitego grona należy, bez najmniejszej wątpliwości, Otto von Bismarck-Schönhausen. Ten niemiecki mąż stanu już od objęcia stanowiska premiera Prus był jednym z animatorów zarówno europejskiej, jak i światowej sceny politycznej. Jego dziełem jest zjednoczenie 34 państw niemieckich pod egidą króla pruskiego i utworzenie potężnej II Rzeszy Niemieckiej, która dwadzieścia lat później zatrzęsła Europą w Wielkiej Wojnie.
Kwestia palestyńska jest jednym z kluczowych nierozwiązanych dotąd problemów regionu Bliskiego Wschodu, oddziałującym w skali ogólnoświatowej. Świat arabski i w całościowym ujęciu – muzułmański ma bardzo osobliwy stosunek do tego problemu. Sprawa palestyńska w konfrontacji z Izraelem stanowi trwałe odniesienie w programach przywódców państw arabskich czy organizacji i instytucji świata arabskiego, przy jednoczesnej próbie stwarzania pozorów na świecie i wobec samych siebie, że Arabowie są solidarnymi apologetami sprawy palestyńskiej, choć traktują ją w rzeczywistości raczej w sposób instrumentalny.
Geneza dóbr włodawskich sięga najdawniejszych czasów. Majątek ziemski, na który składała się Włodawa z okolicznymi miejscowościami, leżący na ziemi włodawskiej na historycznym pograniczu Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego, stanowił własność wielu rodzin, począwszy od Sanguszków przez Leszczyńskich, Pociejów, Flemmingów aż do Czartoryskich i ostatnich właścicieli – Zamoyskich.
W początkach roku 1917, gdy I wojna światowa trwała już ponad dwa lata, Cesarstwo Niemieckie chciało budować z Meksykiem i Japonią pakt skierowany przeciw Stanom Zjednoczonym. Plan takiego sojuszu nakreślono w telegramie wysłanym przez ministra spraw zagranicznych Arthura Zimmermanna do ambasadora Niemiec w Meksyku. Zgodnie z niemieckimi założeniami trzy sojusznicze państwa miałyby utworzyć nowy front przeciwko USA na Pacyfiku i w Ameryce Środkowej. To odwróciłoby uwagę Stanów Zjednoczonych od niemieckich poczynań w Europie i zmniejszyłoby zagrożenie dla Cesarstwa Niemieckiego związane z ewentualną interwencją wojsk amerykańskich na Starym Kontynencie.
16 stycznia 1920 roku w USA wchodzi w życie XVIII Poprawka do Konstytucji. Od tej chwili wytwarzanie, sprzedaż i przewóz napojów „wyskokowych” (tj. zawierających więcej niż 0,5% alkoholu) jest zabronione. Od tej chwili – na najbliższe czternaście lat – na terenie USA obowiązuje prohibicja.
„Życie jest jak pudełko czekoladek, nigdy nie wiesz, co ci się trafi”. Tak mówił Tom Hanks w kultowym filmie „Forrest Gump”. Losy ludzkie, a tym bardziej żołnierskie, są jak to pudełko czekoladek. Żołnierz żadnej armii nie jest nigdy pewny swego losu. W czasie konfliktu nigdy nie wie, gdzie rzucą go „wichry wojny”, w jakich warunkach przyjdzie mu prowadzić boje i czego może się tam spodziewać. Niewiadome jest nawet, czy skończy konflikt po tej samej stronie, po której zaczął. Na wojnie pewne jest jedno: śmierć i poniewierka.
1 kwietnia 1979 roku świat obiegła wiadomość, że Islamska Rada Rewolucyjna, nowa naczelna władza w Iranie, ogłosiła dotychczasowe cesarstwo republiką o zdecydowanie wyznaniowym charakterze. Fenomen sukcesu rewolucji islamskiej polegał przede wszystkim na tym, że armia tego kraju, wyposażona głównie w broń amerykańską, była jedną z najsilniejszych na świecie, a służba bezpieczeństwa – osławiona Irańska Żandarmeria Cesarska oraz Organizacja Informacji i Bezpieczeństwa Kraju SAVAK (utworzona przy pomocy CIA i izraelskiego Mossadu w 1957 roku) – liczyła przeszło sto tysięcy doskonale uzbrojonych i wyszkolonych funkcjonariuszy.
Dzisiejszy obszar Bliskiego Wschodu nazywano niegdyś Lewantem lub po prostu Orientem. Termin „Lewant” pochodzi z języka włoskiego (levante) – oznacza wschód bądź „kraje wschodu” i odnosił się do terytoriów położonych na wschodnim wybrzeżu Morza Śródziemnego. Określenie to upowszechniło się w okresie wypraw krzyżowych i towarzyszącego im rozwoju handlu republik włoskich, które zakładały na tym obszarze kolonie kupieckie. Następstwem było powszechne nazywanie potomków kupców włoskich osiadłych na ziemiach wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego mianem „Lewantyńczyków”.
