Czy ISIS stanowi zagrożenie dla Azji Środkowej?
Tak zwane Państwo Islamskie wydaje się mało zainteresowane ekspansją w Azji Środkowej. Mimo dobrze …
Louisa Waugh – „Spotkajmy się w Strefie Gazy”
Ilu z nas zadawało sobie pytanie, jak wygląda Gaza? Autorka książki „Spotkajmy się w …
Subedej. Najwybitniejszy dowódca wszech czasów
Imperium mongolskie było jednym z największych organizmów państwowych w dziejach. Jego twórca, Czyngis Chan, …
C295W dla Uzbekistanu
Według doniesień portalu 12news.uz część zamówionych na początku roku samolotów transportowych C295W ma trafić …
Christian Eisert – „Tydzień w Korei Północnej”
W książce „Tydzień w Korei Północnej” Christian Eisert zabiera Czytelnika w fascynującą podróż do …
Polityka grecka Tissafernesa i rządy haremu w Persji
Kontakty między Persją a wolnymi miastami Grecji przypominały nieustającą próbę sił. Pierwsze konkretne przygotowania …
Babilonia w polityce wewnętrznej Cyrusa II i Kambyzesa
Dojście Cyrusa II do władzy w Persji zmieniło sytuację geopolityczną regionu. Początkowo kraje ościenne …
Roger Scruton – „Co znaczy konserwatyzm”
Przed lekturą tej książki miałem niezwykle wysokie oczekiwania. Uważany za jednego z najwybitniejszych brytyjskich …
Czy Uług Beg musiał zginąć?
Tamerlana zalicza się do największych zdobywców w dziejach Azji Środkowej. Jego podboje odcisnęły trwałe piętno na historii całego regionu. Zbudowane w pośpiechu imperium po śmierci twórcy w 1405 roku zaczęło jednak chylić się ku upadkowi. Utrzymanie jedności spoczęło na barkach młodszych książąt – synów i wnuków wielkiego wojownika. Szybko stało się jasne, że największą siłą dysponuje panujący na wschodzie Szahruch. W roku 1409 udało mu się przy pomocy swoich wojsk opanować Samarkandę. Jako namiestnika w mieście osadził piętnastoletniego syna, Muhammeda Taragaja ibn Szahrucha, znanego lepiej jako Uług Beg.
Peter Heather – „Odrodzenie Rzymu”
Nauka historii w programie szkolnym jest pełna białych plam. Większość podręczników o wczesnym średniowieczu ogranicza się do wspomnienia o obaleniu Romulusa Augustusa, krótkiej wzmianki o Odoakerze, a następnie szybkiego przejścia do Karolingów. Najnowsza publikacja Petera Heathera „Odrodzenie Rzymu” wypełnia przynajmniej część tych luk.