„Kartografia” to najnowsze dzieło Kamili Shamsie. Wedle tego, co głosi tekst na odwrocie okładki, jest książką „jedyną w swoim rodzaju”. Choć teksty tego typu za zadanie mają chwalić i zachęcać do zakupu, w tym przypadku trudno się z ową pochwałą nie zgodzić. „Kartografia” trzyma bowiem w napięciu niczym dobry thriller, narracja ma w sobie coś z poezji i jeśli już ktoś chciałby zakwalifikować tą powieść do romansu, to na pewno ambitnego i z górnej półki.
Sierżant był tak samo ofiarą swojego wyglądu, jak i zasad życiowych. Znał biegle cztery języki i należał do najinteligentniejszych pracowników „Dwójki”, jednak wzbraniał się przed awansami, gdyż, jak uważał, zmniejszyłoby to jego szanse na udział w akcjach bojowych. A tych potrzebował jak ryba wody. Stąd rzeczywiście niewiele kobiet zwracało na niego uwagę – co innego brzydki sierżant, a co innego mało przystojny major; wyjątkiem były kręcące się na obrzeżu kryminalnego światka podejrzanej konduity dziewczyny na Pradze.
Reportaże różnej maści często ostatnio goszczą na naszych elektronicznych łamach. Najpierw „Wytępić całe to bydło”, następnie „Dzieci Groznego”, teraz zaś opowiem Wam o „włoskim Kapuścińskim”.
Muszę przyznać, iż mam już serdecznie dość wydawanych w naszym kraju w iście przemysłowym tempie powieści anglosaskich pisarzy o tajemnicach Świętego Graala, Marii Magdaleny, templariuszy czy masonów.
Najbardziej płodny obecnie polski autor zajmujący się tematyka morską pisze kolejne książki w godnym pozazdroszczenia tempie. Nie tak dawno temu recenzowałem dla Was jego książkę dotyczącą U-Bootów typu VII, a już ukazała się jego najnowsze dzieło – biografia admirała Józefa Unruga.
Działania wojsk pancernych w czasie drugiej wojny światowej są chyba jednym z najczęściej opisywanych (o ile nie są w ogóle na pierwszym miejscu) w książkach zagadnień dotyczących tego konfliktu.
Podczas gdy my w Polsce najwięcej uwagi poświęcaliśmy w tym roku obchodzeniu siedemdziesiątej rocznicy wybuchu drugiej wojny światowej, to nie jestem przekonany, czy mimo obecności wielu ważnych osób ze świata polityki na uroczystościach w Gdańsku ta informacja przebiła się do powszechnej świadomości społeczeństw zachodnich, a szczególnie Amerykanów.
Dziś już powszechnie wiemy, iż nie bez powodu w kręgach niemieckich elit wojskowych rozważano prewencyjny atak polsko-francuski przeciwko rosnącej w siłę dyktaturze Adolfa Hitlera. Wobec istniejącego zagrożenia rozpoczęto w roku 1934 budowę umocnień Ufortyfikowanego Frontu Łuku Odry–Warty (Festungsfront Oder-Warthe-Bogen), mającego wstrzymać przewidywane postępy Wojska Polskiego w kierunku berlińskim.
Stołeczne wydawnictwo WAB w ostatnich tygodniach mocno rozwija serię „Terra incognita”, w ramach której do księgarń trafiają różnorakie, szeroko pojmowane reportaże – to właśnie do tej serii należy niedawno recenzowana u nas, przeze mnie zresztą, książka „Wytępić całe to bydło”, a także pozycja, o której opowiem Wam tym razem.
Biografia zbrodniarza nazistowskiego, oddelegowanego przez Heinricha Himmlera do stworzenia machin masowej śmierci, m. in. obozów w Bełżcu, Sobiborze i Treblince. Odilo Globocnik, jako dowódca SS Dystryktu Lublin Generalnego Gubernatorstwa ponosi ponadto odpowiedzialność za masowe wysiedlenia ludności na Zamojszczyźnie.
