Wpisy w kategorii Recenzje

Po opisaniu śmierci Elbinga w 1945 roku Tomasz Stężała przenosi Czytelników zarówno w miejscu, jak i w czasie. Tym razem akcja skupia się na trzech młodych porucznikach, służących w Wehrmachcie, Wojsku Polskim i Armii Czerwonej. Jak można się spodziewać, Elbląg także pojawia się na kartach książki.

To zaskakujące, jak wiele jest w stanie znieść człowiek, jakie katusze fizyczne i psychiczne jest w stanie przezwyciężyć i nie dać się złamać. Każdy ma jednak pewne granice wytrzymałości. Gdy je osiągnie, umiera – od razu lub po pewnym czasie, w pełni świadomy lub ledwie przytomny, ale umiera. Czasem wszakże pojawiają się ludzie, którzy osiągają te granice i je przekraczają, a mimo to żyją nadal. Ludzie absolutnie niezłomni. Ludzie tacy jak Louis Zamperini.

Już na wstępie można śmiało stwierdzić, że zapowiada się wyjątkowo interesująco, odsłania bowiem przed Czytelnikiem życie i działalność kogoś niezwykłego, a zarazem nieznanego – Raoula Wallenberga, tragicznego bohatera czasów pogardy i upadku człowieczeństwa, który poświęcił życie ratowaniu innych.

Akcja powieści Rafała Dębskiego – autora kilkudziesięciu opowiadań i dziesięciu powieści historycznych oraz fantasy, redaktora naczelnego miesięcznika „Science Fiction, Fantasy i Horror” – toczy się kilka lat po zamachu na Dubrowce i w Biesłanie oraz po śmierci Szamila Basajewa. Naród po dwóch wojnach z Rosją jest mocno podzielony. Część nadal wspiera ukrywających się w górach separatystów, nie brakuje rodzin żyjących z przemytu i handlu narkotykami, inni starają się odnaleźć w nowej rzeczywistości i mieć po prostu święty spokój. Kłócą się ze sobą także komendanci polowi.

Marcin Ciszewski, autor sagi o Pierwszym Samodzielnym Batalionie Rozpoznawczym przeniesionym w czasy wojennej zawieruchy, powraca z kolejną książką – www.ru2012.pl.

Wojna to nie tylko bitwy, tajne operacje i wzajemne zabijanie się. Na te czynności przypada niewielki procent zaangażowanych ludzi i sił. Przez większość czasu główny wysiłek wojenny skupia się na zapleczu frontu lub w jego pobliżu, i są to czynności niebędące walką: zbieranie sił, szkolenie, odpoczynek, patrolowanie, remonty uzbrojenia, planowanie i tak dalej. W tym czasie dzieją się rzeczy równie ciekawe jak sama walka, czego najlepszym dowodem jest książka Wincentego Cygana.

Odchodził w niesławie. Za jego dwóch kadencji Stany Zjednoczone z pozycji szanowanego i jedynego supermocarstwa stały się państwem oskarżanym o zbrodnie wojenne, prowadzącym równocześnie dwie wojny, pogrążonym w kryzysie ekonomicznym, do tego z rosnącymi w siłę konkurentami z Rosji, Chin i innych państw rozwijających się. Mowa oczywiście o 43. prezydencie USA – George’u W. Bushu – który w kilkanaście miesięcy po zakończeniu urzędowania napisał autobiografię „Kluczowe decyzje”.

Powieść Dariusza Domagalskiego to opowieść o jednej z najbardziej kontrowersyjnych, ale i niezwykłych postaci, która na stałe zapisała się nie tylko na kartach historii, ale i w popkulturze. Autor stara się wyjaśnić, kim tak naprawdę był Vlad Dracula – krwiożerczym wampirem czy może rycerzem broniącym chrześcijaństwa? Okrutnym szaleńcem czy genialnym strategiem?

Największą zaletą powieści Adama Przechrzty jest oczywiście to, że Autor swobodnie czerpie ze swojej niebagatelnej wiedzy. A kluczowym słowem nie jest tutaj „niebagatelnej”, ale „swobodnie”. Wielu pisarzy ma sporą wiedzę w tematach obcych przeciętnemu zjadaczowi chleba, kłopoty sprawia im za to pochwalenie się nią w strawny sposób. Przechrzcie – nie. Nawet kiedy każe jednemu ze swoich bohaterów wygłosić najprawdziwszy wykład, Czytelnik nie odnosi wrażenia, że Autor przynudza. Należy oczywiście wyróżnić tradycyjne już przypisy na ostatnich stronach.

Dlaczego ma znaczenie to, jak postrzegają siebie Koreańczycy? Dlatego że prezentują postawę bardzo podobną do Niemców z czasów III Rzeszy i Japończyków z tego samego okresu, a spowodowanie upadku systemu opartego na poczuciu moralnej wyższości rasy będzie znacznie bardziej skomplikowane niż obalenie komunizmu. Nie stanowi na przykład dla Kim Dzong Ila większego problemu przyznawanie, że na południu istnieje znacznie większy dobrobyt, skoro ludzie tam i tak są nieszczęśliwi „pod amerykańską okupacją”.