Wpisy w kategorii Recenzje

Po tym jak przez wiele lat głównym zajęciem Wiktora Suworowa było udowadnianie, że Związek Radziecki przygotowywał się do ataku na III Rzeszę latem 1941 roku, nadeszła pewna zmiana. Tym razem rosyjski Autor wziął pod lupę Niemców i w książce „Samobójstwo” ocenił ich poziom przygotowania oraz przeanalizował powody, dla których Hitler zdecydował się wcielić w życie plan „Barbarossa”. Jest to już kolejne wydanie tego tytułu na polskim runku. Pierwsze ukazało się w 2004 roku nakładem wydawnictwa Adamski i Bieliński, tym razem książka pojawiła się w sprzedaży dzięki wydającemu wszystkie pozycje Suworowa poznańskiemu Rebisowi.

„Czas eksterminacji” został napisany podobnie jak „Noc kryształowa” Martina Gilberta, to jest poprzez wstawianie w odpowiednie miejsca opisywanych historii, fragmentów pamiętników, wspomnień ludzi, tekstów i przemówień. Takie przedstawianie historii jest mi bardzo bliskie, gdyż uważam, że nie ma lepszej formy przekazywania treści niż podpieranie się takimi źródłami, które w bardziej plastyczny sposób odzwierciedlają główną myśl, jaką chciał przekazać Autor. Ponadto w „Czasie eksterminacji” przewija się kilkanaście osób, których wspomnienia z lat 1939–1945 są chronologicznie włączane w główny nurt książki. Z każdym kolejnym wpisem czujemy prawie namacalnie, jak pętla wokół żydowskich świadków tamtych wydarzeń zacieśnia się wraz z postępem terroru władz niemieckich wobec Żydów.

Do rąk Czytelników trafił już drugi tom opowieści o Wittmanie, uważanym za najlepszego pancerniaka II wojny światowej. Pierwszy wzbudził wiele kontrowersji związanych z osobą autora i jego sposobem prezentowania historii Waffen-SS. Czy kontynuacja rozwieje wątpliwości?

Autor przedstawia bitwę o Anglię oczami jej uczestników. Dodajmy: wieloma oczami. Przytaczając krótkie cytaty naocznych świadków, buduje obraz tamtych dni, który stanowi ciekawy wkład w już dostępny obraz. Chcąc poznać tyle opinii i wspomnień, musielibyśmy przeczytać, przejrzeć i przesłuchać znaczną ilość źródeł. Dzięki tej książce mamy je skondensowane w jednej pozycji.

Marek Czerwiński przedstawia fascynującą opowieść o żołnierzu, który poświęcił dla Ojczyzny wszystko, dając dowody niesłychanego męstwa, na nowo definiując, czym jest patriotyzm i honor. „Łowy na człowieka” to obraz heroicznej walki jednego człowieka, który nigdy nie złożył broni – prawdziwego patrioty, wytrawnego myśliwego i snajpera. Historia ta nie jest jednak bajką na dobranoc, to kawał bolesnej historii Polski, poruszającej i pełnej brutalności.

Rok 1988. Trup na festiwalu rockowym w Jarocinie. Młoda dziewczyna znaleziona ze zrobioną młotkiem dziurą w głowie. Zwykłe morderstwo spowodowane zbyt dużą ilością alkoholu i rosnącym problemem narkotykowym czy jakaś grubsza sprawa? Tak rozpoczyna się akcja najnowszej książki Ryszarda Ćwirleja „Mocne uderzenie”.

Władze wziętej w alianckie kleszcze III Rzeszy stanęły przed problemem ukrycia zawartości skarbca narodowego banku. Jak sukcesy militarne Wehrmachtu pozwoliły na wypełnienie skarbca, tak porażki na froncie i zbliżające się do Berlina armie wroga wymusiły podjęcie decyzji o ewakuacji dóbr. A było co chować – miliard marek w banknotach, sto ton złota, kamienie szlachetne, dzieła sztuki oraz worki pełne złotych mostków i plomb przywiezione z obozów koncentracyjnych.

Tytułowy „Kardynał z Kremla” to postać w typie Gordijewskiego czy Kuklińskiego, superszpieg nie ze względu na cudowne, bondowskie umiejętności, ale ze względu na piastowane newralgiczne stanowisko. Zaczyna się jednak zaciskać wokół niego pętla. Trzeba się ulotnić, ale przecież KGB nie wypuści zdrajcy tylko dlatego, że ten ładnie poprosi.

Rosjanie przeprowadzili kolejne już testy swoich nowych rakiet Buława (SS-NX-30) będących rakietami międzykontynentalny wystrzeliwanymi z łodzi podwodnych.

„Lubliniec.pl” Jarosława Rybaka – znanego dziennikarza wojskowego – to, trzeba podkreślić, bardzo dobre źródło informacji o żołnierzach 1. Pułku Specjalnego Komandosów. Znajdziemy tu rzetelnie i ciekawie opisaną historię formacji – od trudnych początków aż po „czas chwały”, kiedy „specjalsów” doceniono podczas misji w Afganistanie. Jednak w tej książce razi coś innego: nabożny stosunek Rybaka do polskich komandosów. Na stronach jego książki poznajemy herosów pola walki, a nie ludzi.