Jako przyszły system wieżowy hiszpańskiego kołowego transportera opancerzonego Vehículo de Combate a Ruedas (VCR) wbrew dotychczasowym oczekiwaniom wybrano lokalną konstrukcję Guardian 30. Wielkim wygranym stało się konsorcjum TESS Defence grupujące firmy GDELS-Santa Bárbara Sistemas, Sapa Placencia, Indra i Escribano Mechanical & Engineering. Wartości kontraktu nie podano, ale szacuje się, że może sięgnąć 200 milionów euro.

Guardian 30 pokonał dwie propozycje izraelskie, złożone przez Pap Ecnos (hiszpańską filię Rafaela) oraz Elbit współpracujący z firmami Navantia i Expal. W ubiegłym roku odbyły się próby ogniowe dwóch prototypów na poligonie Álvarez de Sotomayor w prowincji Almería, gdzie znajduje się siedziba Brygady Doświadczalnej. Wówczas wydawało się, że walka rozegra się między bezzałogowymi systemami wieżowymi UT30MK2 (Elbit) i Samson MK II (Rafael). W lutym Guardian 30 odbył cykl badań i testów, w tym próbne strzelania, które stały się przepustką do rywalizacji o zwycięstwo. Początkowo testowano go na pojeździe opancerzonym Piranha IIIC, a następnie – na Dragónie.

Oba izraelskie systemy uzbrojono w armatę automatyczną kalibru 30 milimetrów i zdwojone wyrzutnie przeciwpancernych pocisków kierowanych Spike. W listopadzie pojawiły się informacje o tym, że Leonardo Hispania ubiega się o dostawę pięćdziesięciu ośmiu załogowych systemów wieżowych Hitfist z armatą kalibru 30 milimetrów. Sprawa udziału lokalnej produkcji nie była jednak nagłaśniana, a fakt ten ogłoszono kilka godzin po uroczystości otwarcia nowych zakładów Pap Ecnos w Torrejón de Ardoz we wspólnocie autonomicznej Madryt.



Guardian 30 jest stosunkowo młodą konstrukcję. Escribano Mechanical & Engineering dopiero w grudniu zakończyło rozwój, zaś w bieżącym roku odbyły się testy zakładowe. W pierwszej kolejności wieżę posadowiono na podwoziu Piranhi III hiszpańskiej piechoty morskiej, później trafiła na jeden z pięciu demonstratorów Dragóna (D4) i wzięła udział w kolejnych testach. Wieża jest uzbrojona w armatę napędową Mk44S kalibru 30 milimetrów z rodziny Bushmaster II, sprzężoną z karabinem maszynowym MG3S kalibru 7,62 milimetra. Armatę można przystosować do strzelania amunicją kalibru 40 milimetrów. Mk44S wykorzystywane są w wieżyczkach Sentinel instalowanych na okrętach patrolowych typu Serviola służących w hiszpańskiej marynarce wojennej.

Celność uzbrojenia głównego ma kształtować się na poziomie 80% przy prędkości 20 kilometrów na godzinę do celów oddalonych o 1000 metrów. Kąt podniesienia lufy zawiera się w zakresie od –15 do + 60 stopni, co może sprawiać kłopoty szczególnie podczas walk w obszarach miejskich oraz w przypadku zwalczania UAV-ów lub amunicji krążącej. Nie wiadomo, czy Hiszpanie zamierzają uzupełniać system wieżowy w wyrzutnie przeciwpancernych pocisków kierowanych, ale wydaje się to naturalną koniecznością i najwyraźniej nie ma ku temu przeszkód technicznych. Początkowo mogłyby być to Spike’i, używane już przez hiszpańskie wojska lądowe, ale wieża ma być zintegrowana z Javelinami i francuskimi pociskami MMP.

Osłonność balistyczna wieży ma kształtować się na poziomie 2 według NATO-wskiej normy STANAG 4569, co oznacza ochronę przed pociskami kalibru 7,62 milimetra z odległości 30 metrów. Istniej opcja dopancerzenia do poziomu 4, co ma gwarantować odporność na ostrzał amunicją kalibru 14,5 milimetra z odległości 200 metrów. Nawet po zwiększeniu pakietu pancerza masa wzrasta do nieco ponad 2 tysięcy kilogramów – i tak zdecydowanie mniej niż w przypadku UT30MK2 (4300 kilogramów), Cockerill 3030 (2300) czy Lance (3300). Guardian 30 charakteryzuje się też niskim profilem (wysokość 616 milimetrów).



System kierowania ogniem dostarczy firma Indra. Dwa systemy elektrooptyczne – jeden dla strzelca, drugi do obserwacji przedniej półsfery zamontowany na stropie wieży – zapewniło przedsiębiorstwo Oteos. Wieża ma charakteryzować się modułowością i otwartą architekturą z łatwym aplikowaniem urządzeń różnych producentów.

Ejército de Tierra otrzyma 348 kołowych transporterów opancerzonych Dragón za 1,74 miliarda euro na podstawie kontraktu z sierpnia 2020 roku. Za produkcję odpowiada konsorcjum składające się z General Dynamics European Land Systems-Santa Bárbara Sistemas (GDELS-SBS), Indra Sistemas, Sapa Placencia i Escribano. Pierwsza transza trzynastu seryjnych transporterów ma wejść do służby do końca 2021 roku. Dostawy zakończą się w ciągu siedmiu lat od podpisania umowy. Dragóny zastąpią kołowe transportery opancerzone BMR-M1 i kołowe bojowe wozy rozpoznawcze VEC-M1.

Zobacz też: Chiny: Co trafiły przeciwokrętowe pociski balistyczne?

(infodefensa.com, revistaejercitos.com)

Ministerstwo obrony Hiszpanii