Jones nie chciał jeszcze dać za wygraną. Widząc porażkę poprzedniego natarcia, doszedł do wniosku, że feralną ostrogę należy obejść z prawej i wypalić Argentyńczykom w plecy. Ponieważ rozumiał, że w przypadku niepowodzenia pokiereszowanej kompanii A może zabraknąć sił do dalszych ataków, postawił wszystko na jedną kartę i osobiście poprowadził żołnierzy do ataku. Jak się okazało, był to ostatni błąd jaki w życiu popełnił.
Organizatorzy największych wojskowych pokazów lotniczych w Europie podgrzewają atmosferę na nieco ponad miesiąc przed pokazami. Na lotnisku pojawiają się pierwsze samoloty, a spadochroniarze ćwiczą podniebne ewolucje.
Brytyjski bombowiec Avro Vulcan przez wiele lat w czasie zimnej wojny stanowił jeden z elementów odstraszania nuklearnego Wielkiej Brytanii. Wziął również udział w wojnie o Falklandy w 1982 roku.
W zamierzeniu plan był prosty. Bombowce miały wystartować z Wyspy Wniebowstąpienia, uzupełnić paliwo w locie, zbombardować cele i po ponownym tankowaniu w powietrzu zakończyć misję w miejscu startu. To, co w założeniu nie wyglądało bardzo skomplikowanie, okazało się trudniejsze do zrealizowania niż oczekiwano. Po pierwsze bombowce Vulcan skonstruowano jako bombowce strategiczne przeznaczone do ataków wyłącznie bronią nuklearną. Tym razem jednak plan akcji zakładał bombardowanie klasycznymi bombami o wagomiarze 454 kilogramów. Pierwszym problemem było więc odpowiednie przeprojektowanie komory bombowej.
Pinocheta zatrzymano na podstawie listu gończego wystawionego przez hiszpańskiego sędziego Baltasara Garzóna, który zamierzał osądzić sędziwego dyktatora za liczne naruszenia praw człowieka w okresie rządów jego junty. Z żarliwą obroną wystąpiła jednak zwyciężczyni wojny o Falklandy – brytyjska ekspremier Margaret Thatcher. „Jego działania na Falklandach ocaliły życie wielu Brytyjczyków”, oświadczyła wówczas.
Grenadierzy Gwardii słyną z czerwonych kurtek, czarnych, futrzanych czap i służby wartowniczej. Ale to także wyjątkowo sprawna jednostka bojowa oraz… formacja macierzysta głównej brytyjskiej orkiestry wojskowej.
Film instruktażowo-edukacyjny Royal Navy z 1960 roku obrazujący działania prowadzone na lotniskowcu.
2 maja 1982 roku brytyjski okręt podwodny HMS Conqueror posłał na dno argentyński krążownik General Belgrano. Mniej więcej od tego momentu wojna falklandzka zaczęła przyjmować obrót korzystny dla Londynu, ale chociaż Royal Navy stępiła pazury nieprzyjaciela, nie obcięła ich dokumentnie. Wokół miejsca zatonięcia Belgrano wciąż jeszcze trwała akcja ratunkowa, gdy argentyńskie samoloty boleśnie użądliły grupę bojową kontradmirała Johna Sandy’ego Woodwarda.
Zatopienie argentyńskiego krążownika General Belgrano pozostaje do dziś najbardziej kontrowersyjnym epizodem wojny o Falklandy. Posłanie na dno okrętu i kilkuset ludzi poza wyznaczoną przez samych Brytyjczyków strefą działań wojennych oburzyło nawet niektóre środowiska polityczne w Londynie. Z drugiej jednak strony, wciąż jest to największy i najsłynniejszy sukces bojowy w historii atomowych okrętów podwodnych – po raz pierwszy (i jak dotąd ostatni) okręt taki zatopił jednostkę nieprzyjacielską.
Pierwsze opisane w literaturze akcje komandosów SAS w konflikcie falklandzkim dotyczą działań podczas odbijania Georgii Południowej z rąk argentyńskich (operacja Paraquet). 21 kwietnia 1982 roku śmigłowce z niszczyciela HMS Antrim wysadziły na brzeg w okolicach lodowca Fortuna 16-osobową grupę komandosów SAS ze sprzętem. Na skutek niekorzystnych warunków atmosferycznych komandosi nie byli w stanie wykonać zadań rozpoznawczych i następnego dnia, wśród szalejącego wiatru i śnieżycy, zostali ewakuowani z wyspy. Podczas ewakuacji w trudnych warunkach atmosferycznych Brytyjczycy stracili dwa śmigłowce.
