Wpisy w kategorii Historia

24 lutego 1945 roku, dwa miesiące przed dziewiętnastymi urodzinami, następczyni tronu pod nazwiskiem Elizabeth Windsor wstąpiła do żeńskiej Auxiliary Territorial Service w randze (honorowej) podporucznika z numerem służbowym 230873 i przeszła normalne szkolenie kierowcy-mechanika. Podobnie jak stryjowie, tak i Elżbieta głównie odgrywała rolę propagandową – miała pokazać ogółowi Brytyjczyków, że rodzina królewska dzieli z nimi przynajmniej część trudów wojny i wnosi jakiś wkład w wysiłek wojenny całego narodu.

W historii Holocaustu przewijają się od czasu do czasu pytania, co zrobił papież Pius XII dla ratowania Żydów. Dlaczego nie ogłosił „urbi et orbi”, że mordowanie Żydów jest niegodne człowieka, tak samo jak mordowanie ludzi w ogóle? Czy wiedział o Holokauście? Czy to lata spędzone w Berlinie w charakterze nuncjusza apostolskiego wpłynęły na przyszłego papieża Eugenia Pacellego tak, że po konklawe w marcu 1939 roku nigdy nie wypowiedział się wprost przeciwko Hitlerowi? Pytania te zaczęły się pojawiać w pierwszej połowie lat sześćdziesiątych, w szczególności po wystawieniu sztuki Rolfa Hochhutha „Der Stellvertreter”, w której oskarżył papieża o kolaborację z nazistami i niezrobienie niczego w sprawie zagłady Żydów.

W opracowaniach poświęconych Polskim Siłom Powietrznym pokutuje opowieść o tym, jak 7 września 1940 roku dowodzący Dywizjonem 303 F/L Atholl Forbes nie zauważył przelatujących w pobliżu samolotów nieprzyjaciela i jedynie dzięki zdecydowanej reakcji F/O Ludwika Paszkiewicza polscy piloci byli w stanie wykonać brawurowy atak na formację niemieckich Dornierów. W jego rezultacie liczba dywizjonowych sukcesów zwiększyła się o kolejnych czternaście zwycięstw{1}. Z dostępnych źródeł wynika jednak, że Forbes tego dnia nie popełnił żadnego błędu, a cała „oficjalna” wersja tej walki nie znajduje żadnego potwierdzenia w dokumentach, będąc tylko dowolną interpretacją autorów, którzy ją opisywali.

Jednym z podstawowych błędów jest patrzenie na apartheid jako przede wszystkim system segregacji rasowej. Tymczasem segregacja była w jakiejś mierze skutkiem ubocznym systemu, najlepiej znanym, najbardziej rozpoznawalnym i charakterystycznym, ale nie była celem samym w sobie. Apartheid był tak naprawdę ideologią i praktyką służącą awansowi społecznemu i ekonomicznemu Afrykanerów.

Wolne Miasto Gdańsk utworzono 15 listopada 1920 roku zgodnie z wykonaniem artykułów 100–108 traktatu wersalskiego. Mimo że jego suwerenność została ograniczona w wielu kwestiach na rzecz Ligi Narodów i Polski, samo powołanie takiego tworu politycznego stało się jednym z powodów napiętych stosunków polsko-niemieckich w całym dwudziestoleciu międzywojennym. Jedną ze spornych kwestii było prawo do korzystania przez Rzeczpospolitą z portu, do którego przypływały okręty z towarami dla tego kraju. Nie zgadzały się na to władze gdańskie, nalegając na inne dowolne miejsce przeładunku, ale na polskim wybrzeżu. Młoda Rzeczpospolita nie pozwoliła odebrać sobie praw do korzystania z portu w Gdańsku, dlatego też powołała własny organ czuwający nad rozładunkiem towarów, ciągłością pracy i bezpieczeństwem ich transportu do kraju.

Michał Rosiak urodził się w 1974 roku w Łodzi. Jako modelarz zdobył szereg nagród …

Przy całej swej grozie sześć lat drugiej wojny światowej obfitowało również w wydarzenia ciekawe, niebanalne czy wręcz zabawne. Do zapierających dech w piersi wyczynów dochodziło na każdym teatrze działań wojennych, a tym bardziej – nad każdym.

Jest taka stara tradycja w science fiction – opowiadania, „co będzie, jeśli dalej tak będzie”. W takich tekstach autor bierze na warsztat pewien trend i rozważa, co będzie, jeśli ów trend nie zaniknie i będzie się rozwijał. „Wojna Starka” jest o tym, co by się działo, gdyby najwyższej rangi oficerowie zdobywali stanowiska właśnie poprzez takie lawirowanie, a młodsi oficerowie byli tłamszeni przez przełożonych, którzy za pomocą nowoczesnych metod łączności dyktują im każdy ruch, nie pozwalając podwładnym nauczyć się dowodzenia.

W okresie nauczania Ibn Tajmijji oraz Ibn Kathira (XIII/XIV wiek) dżihad interpretowano dwojako. Zdaniem większości wojna o podtekście religijnym mogła być tolerowana jako obrona zagrożonej suwerenności zasiedlonego przez muzułmanów terytorium, obywateli lub właśnie religii. Mniejszość twierdziła jednak, że legitymizacją wojny jest sam fakt bycia w kontakcie z niewiernymi, co tłumaczyłoby zezwolenie na dżihad w każdej sytuacji, w jakiej muzułmanin wchodziłaby w interakcję z wyznawcą innej religii.

Początkowo Persowie nie byli w żaden sposób równorzędnymi partnerami dla Babilończyków. Dzięki małżeństwu córki króla Medów Astiagesa z przywódcą Persów Kambyzesem I stali się dynastycznie zależni od jeszcze wówczas górującego nad nimi królestwa Medii. Wszystko jednak zmieniło się za sprawą nowego perskiego przywódcy – Cyrusa. Ten dynamiczny polityk dość szybko nawiązał przymierze z zasiadającym wówczas na babilońskim tronie Nabunanidem. Obu władców łączyły interesy: Persowie pragnęli wydostać się spod władzy Medów, Babilończycy zaś dążyli do opanowania szlaków handlowych wiodących z Półwyspu Arabskiego przez tereny kontrolowane przez wojsko Astiagesa.