Bardzo często – i to nawet nie tylko w opinii historycznych i politologicznych laików – określa się Hiszpanię rządzoną przez generała Francisca Franco mianem kraju faszystowskiego. Mimo że miał kilka cech wspólnych z Włochami Mussoliniego i Niemcami Hitlera, z pewnością krajem faszystowskim jednak nie był. O ustroju Hiszpanii po zakończeniu wojny domowej z lat trzydziestych możecie przeczytać w jednym z naszych artykułów. Nie da się wszakże ukryć, że pomiędzy tymi krajami i ich przywódcami kwitła współpraca. Takie jest przynajmniej kolejne popularne wyobrażenie na temat Włoch, III Rzeszy i Hiszpanii z czasów II wojny światowej. Jak było naprawdę, stara się pokazać brytyjski profesor historii David Wingeate Pike.

Od czasu, kiedy jasne stało się, że nasza armia przechodzi na pełen profesjonalizm, nastąpiło zauważalne otwarcie wojska na społeczeństwo. Nie wszystko już było ściśle tajne i obwieszone tablicami z zakazem fotografowania.

Ilu Czytelników tak na szybko, z pamięci potrafiłoby wymienić więcej niż 2–3 operacje, w których Delta Force brała udział? Próba uwolnienia zakładników w amerykańskiej ambasadzie w Iranie, polowanie na SCUD-y w czasie Pustynnej Burzy, ochrona VIP-ów na Haiti w 1994 roku, gdzie współpracowała z polskim GROM-em, a dalej? Książka Erica Haneya rzuca nowe światło na ten doborowy oddział.

Historyczno-militarne książki z serii Osprey są jednymi z najbardziej popularnych na świecie w swojej kategorii. Chociaż nie wyróżniają się ani objętością, ani kompleksowością, pozycję wśród Czytelników zapewnia im najwyższy poziom merytoryczny. Zwykle zajmują się nie całą kampanią, ale poszczególnymi aspektami danego konfliktu. Nie inaczej jest w przypadku tomu „Wojska amerykańskie w Wietnamie 1965–1973”, wydanego w naszym kraju nakładem wydawnictwa Bellona.

„Wyzwoliciele” to pierwsza książka napisana przez Suworowa po tym, jak zbiegł do Wielkiej Brytanii i tam ukrył się przed niedawnymi towarzyszami z GRU. Nawet w tekście znajdziemy fragment skierowany do ścigających go za zdradę służb. Najkrócej rzecz ujmując, książka opisuje Armię Czerwoną widzianą oczami autora, który zanim stał się szpiegiem, służył w jej szeregach w wojskach pancernych.

Wszyscy znamy radzieckie KGB, polskie UB i SB czy rumuńską Securitate. Ale czy szanownemu Czytelnikowi mówi coś nazwa Ministerium für Staatssicherheit? Powinno. Te trzy dźwięczne jak cały język niemiecki wyrazy to nic innego jak pełna nazwa równie słynnej co tajemniczej NRD-owskiej Stasi, której legenda żywa jest po dziś dzień, a której rozmach w strzeżeniu zdobyczy rewolucji budzi podziw nawet w porównaniu do radzieckiego odpowiednika.

Patrząc na tytuł, wiemy właściwie wszystko o tematyce książki. Sam autor pisze, że na temat Wielkiej Wojny napisano tysiące książek i nikt nie jest w stanie przeczytać każdej. Zdawał więc sobie sprawę, że jego praca nie będzie miała łatwego życia i o uwagę Czytelnika będzie musiała stoczyć bitwę co najmniej równie ciężką jak te, które miały miejsce w czasie opisywanego przezeń konfliktu. Jak wypada książka Martina Gilberta w porównaniu z innymi? Przekonajmy się.

Z roku na rok w naszym kraju przybywa imprez historycznych, które w przyjaznej i ciekawej formie przedstawiają wydarzenia z dawnych lat. Cieszą się one także coraz większym zainteresowaniem ze strony ludzi je odwiedzających.

Znany wszem wobec z kontrowersyjnych książek historycznych Wiktor Suworow od czasu do czasu robi sobie przerwę w udowadnianiu światu, że Stalin planował rozpoczęcie wojny na początek lipca 1941 roku, i zajmuje się pisaniem prozy. Jako że przyzwyczajenie drugą naturą człowieka jest, także i jego powieści osadzone są w klimatach ZSRR, II wojny światowej, wojska i służb specjalnych. Tak przynajmniej ma to miejsce w „Kontroli”, wydanej niedawno przez Rebis.

Generał George Patton III wybitnym dowódcą był, co do tego nie ma wątpliwości. Nie ma ich też, kiedy powiemy, że był postacią równie kontrowersyjną. Pojawiają się jednak w momencie omawiana przyczyn śmierci generała. Według oficjalnej historii zmarł w wyniku obrażeń doznanych w wypadku samochodowym. Jednak jak to zwykle w takich przypadkach – wybitnych, kontrowersyjnych postaci zmarłych śmiercią nienaturalną – bywa, niemal natychmiast pojawiła się i alternatywna wersja – mówiąca o zamachu.