W poniedziałek 21 listopada dowódca irańskiej marynarki wojennej kontradmirał Habibollah Sajjari ujawnił plany budowy trzech baz i stworzenie dwóch stref morskich u wybrzeży położonych nad dwoma zatokami: Perską i Omańską. Budowę infrastruktury wzdłuż łańcucha górskiego Mekran i nadbrzeżnej pustyni Germazir, leżących na południowo-wschodnim skraju Wyżyny Irańskiej, Sajjari określił jako część irańskiej polityki powrotu na morza.

W ostatnim czasie Teheran coraz mocniej pręży muskuły i chce odgrywać ważną rolę w regionie. Decyzja o przyznaniu marynarce wojennej kluczowej roli ma dwojakie przyczyny. Pierwsza, mająca źródła gospodarcze, związana jest z uzależnieniem irańskiego handlu od szlaków morskich w Zatoce Perskiej. Druga zaś wiąże się z decyzją polityczną ajatollaha Chameneia z 2007 roku, która nakazywała uczynić marynarkę wojenną strategiczną siłą, zdolną do brania udziału w operacjach wykraczających poza region.

Irańska flota zaznacza swoją obecność nie tylko w Zatoce Perskiej, ale także na Morzu Kaspijskim i Oceanie Indyjskim. Sajjari oświadczył, że irańskie fregaty i inne okręty patrolują obszar równy dwóm milionom metrów kwadratowych, tworząc siłę czterdziestu czterech flotylli. Wyliczają, że dzięki tej obecności udało się ochronić przed atakami piratów 3844 statki handlowe i tankowce, które przepłynęły przez Zatokę Adeńską.

Irańczycy coraz częściej podkreślają, że marynarka opiera się na krajowym przemyśle obronnym, a nawet uzyskała samowystarczalność. Dowód na potwierdzenie rzekomej autarkię w tej dziedzinie Teheran ma przedstawić 27 listopada podczas obchodów Dnia Marynarki Wojennej Iranu. Wówczas zdecyduje się na ujawnienie rodzimych pocisków klasy powierzchnia-powierzchnia i samolotów bezzałogowych zdolnych do operowania w środowisku morskim i atakowania celów nawodnych (zobacz też: Iran rozpoczął produkcję drona Saeghe?).

Zobacz też: Saudyjska marynarka ćwiczy, Iran ostrzega

(tehrantimes.com, ibtimes.com; fot. Mohammad Sadegh Heydari, na licencji Creative Commons Attribution 4.0 International)

Mohammad Sadegh Heydari, na licencji Creative Commons Attribution 4.0 International