Okręt podwodny S-6 rozpoczął swój ostatni, jak się później okazało, rejs 2 sierpnia 1941 roku, płynąc w kierunku wyspy Bornholm. Niedługo potem utracono kontakt z jednostką. Do tej pory dalsze losy okrętu nie były znane, a właściwie nadal nie znamy okoliczności jego zatonięcia. Oficjalnie uznawany jest za zaginiony w akcji.

Należy przypomnieć, iż szwedzcy nurkowie już w połowie ubiegłego roku informowali o nietypowym znalezisku, którym miał być wrak radzieckiego okrętu podwodnego z czasów drugiej wojny światowej. Zespół nurków „250 Bar” trafił na zatopioną jednostkę zupełnie przypadkowo.

Początkowo nie dawano wiary zapewnieniom, iż może być to radziecki okręt podwodny. Jednakże przedstawiciele szwedzkiej marynarki wojennej, którzy niedawno badali nieznany okręt podwodny leżący na obszarze szwedzkich wód terytorialnych, są pewni, że jest to S-6 Wrak radzieckiego okrętu podwodnego zbadała załoga pojazdu podwodnego ze szwedzkiego okrętu ratowniczego HMS Belos. Wyniki tej wyprawy zostały umieszczone w specjalnym liście adresowanym do Igora Kurdina, prezesa Sanktpetersburskiego Klubu Podwodniaków. W krótkim sprawozdaniu poinformowano nie tylko o fakcie odnalezienia zatopionej jednostki, ale także podano jej dokładne współrzędne.

O znalezisku poinformowany zostanie również dowódca rosyjskiej marynarki wojennej admirał Wiktor Czirkow. Według niektórych źródeł, kopia wspomnianego listu już została wysłana do adresata.

Jednostka S-6 należała do okrętów podwodnych typu „S” budowanych w serii IX-bis. Powstawanie tego typu okrętów w radzieckich stoczniach było jednym ze skutków ocieplenia stosunków rosyjsko- niemieckich na początku lat 30. XX wieku. Wokół nazwy pojawiły się pewne nieścisłości. Część przedstawicieli doktryny twierdzi, że nazwa 'S’ pochodzi od nazwy „Staliniec”. Pozostali uważają, że 'S’ pochodzi od słowa „sriedniaja”, co miało stanowić określenie tonażu tych jednostek.

Stępkę pod budowę okrętu położono 28 grudnia 1935 roku w stoczni leningradzkiej im. Ordżonikidze. Zwodowany został 31 marca 1938 r. Okręt o napędzie spalinowo-elektrycznym przyjęto do służby 27 listopada 1939 roku. Uczestniczył w wojnie radziecko-fińskiej i Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej. 2 sierpnia 1941 rozpoczął swój feralny rejs…

(rusnavy.com)