Na czoło urzędnika wystąpiły kropelki potu. Z irracjonalną nadzieją, że może nie… przeniósł wzrok na koniec listu, gdzie było miejsce na podpis. Nadzieja prysła jak bańka mydlana. Podpis był odręczny, co nie pozostawiało wątpliwości co do jego właściciela: Witalij Jakuszyn. Zdecydował się doczytać do końca, by w pełni ocenić zagrożenie
Przyznam ,że zelektryzowała mnie, podobnie jak rzesze fanów powieści sensacyjnej, informacja o kontynuacji przygód komandosa Adama Gawlika. „Męska sprawa” zyskała wielki rozgłos w rodzimym środowisku literackim przede wszystkim dlatego, że polski czytelnik „nareszcie” doczekał się historii superbohatera o polskim rodowodzie, na którego, kolokwialnie rzecz ujmując, nie ma mocnych.
„Kartografia” to najnowsze dzieło Kamili Shamsie. Wedle tego, co głosi tekst na odwrocie okładki, jest książką „jedyną w swoim rodzaju”. Choć teksty tego typu za zadanie mają chwalić i zachęcać do zakupu, w tym przypadku trudno się z ową pochwałą nie zgodzić. „Kartografia” trzyma bowiem w napięciu niczym dobry thriller, narracja ma w sobie coś z poezji i jeśli już ktoś chciałby zakwalifikować tą powieść do romansu, to na pewno ambitnego i z górnej półki.
Kryminały w naszym serwisie to rzadkość, bo i rzadko (niestety) zdarza się, by współcześni autorzy osadzali powieści z tego gatunku w realiach historycznych. Bywają jednak i tacy, a jednym z nich jest Szkot Philip Kerr, którego kryminał „Marcowe fiołki” wydany przez lubelskiego Red Horse’a osadzony jest w hitlerowskich Niemczech.
W środku człowiek w masce wycierał miecz samurajski o ubranie jednej z ofiar. Wycelował broń w radio i oddał kilka strzałów. Statek wycieczkowy „Laura” został pozbawiony łączności. Obejrzała się za siebie, żeby zobaczyć reakcję Kwiatkowskiego.
Autorem owego pamiętnika jest Kumagai Naozane, autorem powieści zaś – Donald Richie. Ten drugi to wybitny ekspert w zakresie japońskiej kinematografii, a tym samym także i kultury. Ten pierwszy zaś to dokonujący żywota jako mnich były samuraj, który postanowił spisać historię swojego życia.
Rok 2009 jest dla Polski szczególny. Jest to dwudziesta rocznica Okrągłego Stołu, ale także siedemdziesiąta wybuchu drugiej wojny światowej oraz dziesiąta polskiej obecności w NATO. Wszystkie te wydarzenia są ze sobą w jakiś sposób powiązane.
Mimo że od parunastu lat nie ma go w sejmie i senacie ani nie sprawuje żadnej innej funkcji związanej z wykonywaniem władzy publicznej, Janusz Korwin-Mikke pozostaje jednym z najbardziej znanych polityków w naszym kraju. Z rzadka występuje w mediach, uaktywnia się przy okazji kolejnych kampanii wyborczych, w których bezskutecznie próbuje przekonać większe grono obywateli do swojego programu.
Ja, mnich Rensei, który jako Kumagai no Jirō Naozane byłem oficerem wojsk pana Minamoto, biorę oto w dłoń pędzelek piętnastego dnia piątego miesiąca pierwszego roku ery Genkyū.
Mam sześćdziesiąt pięć lat i przygotowałem się na śmierć…
Asa w rękawie czyta się szybko dzięki sprawnie skonstruowanej fabule, w której znalazło się miejsce nie tylko na pościg za zakamuflowanym w szeregach kontrwywiadu terrorystą, ale i na osobiste problemy bohaterki, znanej nam już Liz Carlyle.
