Po Grecji, Cyprze i Rosji przyszła pora na Bułgarię, która podpisała z Izraelem umowę dotyczącą wspólnych ćwiczeń i współpracy przemysłów obronnych obu państw. Porozumienie podpisali w Tel Awiwie ministrowie obrony obu krajów: Ehud Barak i Anju Angełow.
Czołowi dyplomaci Stanów Zjednoczonych i Federacji Rosyjskiej spotkali się w Moskwie aby przedyskutować problemy dotyczące obecnej sytuacji w Syrii oraz irańskiego programu nuklearnego.
W 2012 roku Izrael zwiększy wydatki na obronność o około sześć procent w stosunku do roku ubiegłego. Jest to spowodowane pogłębiającą się niestabilnością regonu Bliskiego Wschodu.
Pojawiające się z spekulacje na temat możliwości amerykańskiego ataku na instalacje nuklearne w Iranie powodują obawy irańskich polityków i wojskowych. Jednak te groźby nie pozostają bez odzewu.
W niedzielę podczas spotkania Ligi Arabskiej w Kairze przegłosowano decyzję o zaostrzeniu sankcji wobec Syrii. Jest to kolejny ruch organizacji wobec Damaszku, będący reakcją na sytuację wewnętrzną w tym kraju i rozlew krwi, do jakiego dochodzi od wybuchu masowych protestów w marcu.
Na oficjalnej stronie internetowej duchowego przywódcy Iranu – wielkiego ajatollaha Alego Chamenei opublikowano raport irańskiego analityka Amira Mohebiana analizujący możliwe warianty ataku sił zbrojnych USA i Izraela.
Mohammad Riad Shaqfa – przywódca syryjskiej gałęzi zdelegalizowanych w tym kraju Braci Muzułmanów stwierdził, że Syryjczycy gotowi są zaakceptować turecką interwencję zbrojną.
Historii tej nie znajdziecie na żadnych polskich, oficjalnych, wojskowych stronach. Zawarte w niniejszym artykule informacje opierają się na relacjach z drugiej bądź trzeciej ręki. Wyjątkiem jest pełen zagadek i niedomówień materiał z oficjalnej strony Sił Powietrznych Izraela (Israeli Air Force).
Kwestia palestyńska jest jednym z kluczowych nierozwiązanych dotąd problemów regionu Bliskiego Wschodu, oddziałującym w skali ogólnoświatowej. Świat arabski i w całościowym ujęciu – muzułmański ma bardzo osobliwy stosunek do tego problemu. Sprawa palestyńska w konfrontacji z Izraelem stanowi trwałe odniesienie w programach przywódców państw arabskich czy organizacji i instytucji świata arabskiego, przy jednoczesnej próbie stwarzania pozorów na świecie i wobec samych siebie, że Arabowie są solidarnymi apologetami sprawy palestyńskiej, choć traktują ją w rzeczywistości raczej w sposób instrumentalny.
1 kwietnia 1979 roku świat obiegła wiadomość, że Islamska Rada Rewolucyjna, nowa naczelna władza w Iranie, ogłosiła dotychczasowe cesarstwo republiką o zdecydowanie wyznaniowym charakterze. Fenomen sukcesu rewolucji islamskiej polegał przede wszystkim na tym, że armia tego kraju, wyposażona głównie w broń amerykańską, była jedną z najsilniejszych na świecie, a służba bezpieczeństwa – osławiona Irańska Żandarmeria Cesarska oraz Organizacja Informacji i Bezpieczeństwa Kraju SAVAK (utworzona przy pomocy CIA i izraelskiego Mossadu w 1957 roku) – liczyła przeszło sto tysięcy doskonale uzbrojonych i wyszkolonych funkcjonariuszy.
