Wpisy w kategorii Średniowiecze

Batu-chan, wnuk Czyngis-chana władający zachodnim ułusem Imperium Mongolskiego, był niemniej ambitnym władcą niż dziadek. W 1241 roku wedle jego życzenia trzy hordy mongolskie wyruszyły na podbój Europy.

Wkrótce doszło do bitwy pomiędzy Czyngis-chanem a sprzymierzonymi ze sobą Wang-chanem i Dżamuką. Pomimo ogromnej przewagi przeciwnika Czyngis-chanowi udało się ich pokonać. Podstępnie okrążył wojska Wang-chana w wąwozie i po trzydniowej walce odniósł kolejne zwycięstwo.

Krucjata ludowa jest bardzo rzadko poruszanym zagadnieniem w kręgach naukowych. Wielu historyków uważa nawet, że nie powinno się nazywać jej krucjatą. Wyprawa kierowana przez Piotra z Amiens, nazywanego również Pustelnikiem, nie dokonała niczego wielkiego, w jej szeregach nie było znanych osobistości i skończyła się totalną klęską.

W okresie od rozkwitu aż po schyłek średniowiecza angielskie społeczeństwo ciągle domagało się od władców nowych łupieżczych wypraw. W innym przypadku znużona pokojem arystokracja zaczynała szemrać przeciwko sobie, bądź co najgorsze, przeciwko panującemu. Po udaremnieniu jednej antykrólewskiej intrygi król Henryk V – władca bardzo zdolny, a jeszcze bardziej ambitny – postanowił dać możliwość wykazania się w boju, a przy okazji powrócić do zgłaszanych pretensji do francuskiego tronu.

Najważniejsze starcie początków wojny stuletniej rozpoczęło niechybny kres dominacji rycerstwa na polach bitew średniowiecznej Europy. Jak dotąd szlachetnie urodzonym jeźdźcom nie przychodziło do głowy, aby piechota – dotychczasowa „przystawka” na polu bitewnym – mogła zdecydować o losie kampanii.

Magia to przekonanie o możliwości wpływania na otoczenie. To poczucie władzy i pewności siebie. Źródło szacunku lub powód do poniesienie śmierci. Doskonały argument przykrywający realne problemy, stwarzający możliwość manipulacji.

Mongołowie należą do grupy ludów ałtajskich, zamieszkujących od stuleci, rozległe, stepowe przestrzenie centralnej Azji, pomiędzy Ałtajem a Uralem. Prowadząc koczowniczy tryb życia, trudnili się pasterstwem i łowiectwem, nie gardząc napadami na okoliczne obszary, zamieszkałe przez ludność osiadłą.

Chciałbym przedstawić dzieło Jeana de Joinville pt. {{Czyny Ludwika Świętego króla Francji}}. Jean de Joinville, z rodu Joigny, żyjący w latach 1224-1317, w wieku 80 lat został poproszony przez królową Francji Joannę z Nawarry, żonę Filipa IV Pięknego, o napisanie żywota dziadka swojego męża.

Jesteś niczym dzikie zwierzę. To są ostatnie miesiące twojego życia, nie zasługujesz, by oddychać powietrzem tej ziemi i oglądać światło Pana, znikniesz z tego świata i nigdy już się nie pojawisz.

To z pewnością jedna z najciekawszych postaci polskiego średniowiecza. Uosobienie księcia – rycerza – krzyżowca. Poświęcił się dla idei. Mimo, iż to niezwykła postać – stosunkowo niewiele o niej wiemy.