Po rewolucji październikowej, która sprawiła, że Imperium Romanowów przestało istnieć, do głosu zaczęły dochodzić długo uśpione i nieobecne głosy mniejszych i większych narodów Rosji. Byli wśród nich i Gruzini.

Dokładna liczba osób, które opuściły Rosję w wyniku rewolucji i I wojny światowej nie jest znana. Badacze szacują tę liczbę na 1 do 2 milionów. W przeważającej części byli to ludzie wykształceni. Wiedzieli jedno: że ich pobyt na emigracji nie potrwa długo.

Książek, artykułów, filmów, programów dokumentalnych i fabularnych o II wojnie światowej w Rosji napisano i nakręcono setki, jeśli nie tysiące. Z tym, że od czasu do czasu zdarza się, iż autorzy próbują połączyć prostotę przekazu filmu i programu z naukowymi walorami książki.

W latach 1939-43 Albania, po podboju dokonanym przez faszystowskie Włochy, była ich integralną częścią. Król Włoch Wiktor Emanuel III stał się królem Albanii, a albańską gwardię królewską przeniesiono do Rzymu.

Ochotnicy arabscy – Marokańczycy, Tunezyjczycy, Algierczycy, Palestyńczycy. Irakijczycy, Sudańczycy – walczący po stronie III Rzeszy w rozmaitych formacjach, o różnym charakterze i zdolnościach bojowych, nie byli liczni. Ich liczba w ogóle nie przekroczyła sześciu tysięcy żołnierzy, a i tak liczba ta jest przez niektóre opracowania kwestionowana jako zawyżona.

Obok licznych jednostek kolonialnych, które walczyły w składzie armii włoskiej w czasie kampanii we Włoskiej Afryce Wschodniej w latach 1940 – 1941 znaleźli się nieoczekiwanie i Niemcy. Była to Compagnia Autocarrata Tedesca (Deutsche Motorisierte Kompanie), czyli niemiecka kompania zmotoryzowana.

Bałkany, a raczej ich część (Grecja, Jugosławia) wpadły pod kontrolę państw Osi (Niemcy, Włochy, Węgry, Bułgaria) po szybkiej i dość krótkiej kampanii (nie licząc sześciomiesięcznej kampanii greckiej toczonej z marnym rezultatem przez armie Mussoliniego, od X 1940 do IV 1941).

Kiedy myśli się o europejskich imperiach kolonialnych to pierwszymi skojarzeniami są Wielka Brytania, Francja z ich posiadłościami kolonialnymi, które utraciły dopiero w drugiej połowie XX wieku.

„Życie jest jak pudełko czekoladek, nigdy nie wiesz, co ci się trafi”. Tak mówił Tom Hanks w kultowym filmie Forrest Gump. Losy ludzkie, a tym bardziej żołnierskie są jak to pudełko czekoladek. Żołnierz każdej armii nie jest nigdy pewny swego losu.

Oto historia włoskiej dywizji grenadierów Waffen SS. Jednostki ochotników faszystowskich, która podlegała, nie Benito Mussoliniemu (<i>Il Duce</i>), a Adolfowi Hitlerowi (<i>Fuhrerowi</i>).