Amerykańska marynarka wojenna twierdzi, że wywiązała się z narzuconego jej przez byłego sekretarza obrony, Jamesa Mattisa, zobowiązania do osiągnięcia 80-procentowej gotowości podstawowych typów samolotów bojowych. Używane przez nią myśliwce F/A-18E/F i samoloty walki elektronicznej EA-18G nieznacznie przekroczyły nawet wymagane minimum.
W ostatniej dekadzie w US Navy gotowe do podjęcia działań bojowych było od 250 do 260 F/A-18 różnych wersji. Jak podał 24 września głównodowodzący lotnictwa US Navy, wiceadmirał DeWolfe Miller, dziś, w czasach po wycofaniu z lotniskowców F/A-18C i sformowaniu pierwszej eskadry F-35C, nie ma problemu z utrzymaniem w gotowości co najmniej 320 Super Hornetów.
W tym miesiącu udało się dociągnąć powyżej wyznaczonych przez sekretarza Mattisa progów. W gotowości do akcji są 343 Super Hornety i 95 Growlerów, wobec ustalonego celu – odpowiednio – 341 F/A-18E/F i 93 EA-18G. Niewątpliwie więc niedawno jeszcze opisywana jako nie najlepsza (choć i tak dużo korzystniejsza niż w US Marine Corps) kondycja techniczna trzonu lotnictwa US Navy uległa poprawie.
Mimo jednoznacznie optymistycznych wniosków arytmetyka tych wyliczeń wydaje się stosunkowo niejasna. Ubiegłej jesieni serwis Military.com podał, że 260 sprawnych F/A-18 dawało 50-procentowy współczynnik gotowości, co oznaczałoby liczbę wyjściową 520 maszyn. Teraz zaś liczba 341 Super Hornetów opisywana jest jako gotowość 80-procentowa, co przekładałoby się na ogólną pulę około 426 myśliwców.
Czyżby więc lotnictwo amerykańskiej marynarki nagle uszczupliło się o blisko setkę F/A-18? Przyczyną rozbieżności może być zamienne stosowanie przez źródła dwóch zupełnie różnych wskaźników: Primary Mission Aircraft Inventory (PMAI), który oznacza liczbę samolotów w eskadrach w pełni bojowych, i Primary Aircraft Inventory (PAI), który obejmuje również myśliwce wykorzystywane do szkolenia i testów.
Zobacz też: F-35 nie osiągną w tym roku zakładanej gotowości
(navy.mil, military.com)
