28 maja marynarka wojenna Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej odebrała ponad sto jednostek sprzętu, głównie uzbrojone łodzie patrolowe. Uroczystość formalnego przekazania odbyła się w bazie morskiej w porcie Bandar-e Abbas na wybrzeżu Zatoki Perskiej. W ceremonii uczestniczyli minister obrony, generał broni Amir Hatami, dowódca marynarki wojennej Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej, Alireza Tangsiri, i dowódca Pasdaranów, generał Hosejn Salami.

112 przekazanych uzbrojonych łodzi patrolowych to unowocześnione jednostki typów Aszura, Taregh, Zolfaghar, Heidar i Mijad. Większość z nich wyposażono w pociski przeciwokrętowe i karabiny maszynowe kalibru 12,7 milimetrów.

– Islamska Republika Iranu jest zdeterminowana i nie podda się wrogom, nie wycofa się – powiedział Salami. – Obrona jest naszym głównym założeniem wojennym, ale nie oznacza bierności wobec wroga, powodując, że nasze operacje i taktyka są ofensywne, co pokazaliśmy na polu bitwy.

Podczas ceremonii zaobserwowano duży pojazd podwodny, pierwszy raz zademonstrowany publicznie. Tajemniczy sprzęt może być albo miniaturowym okrętem podwodnym, albo dużym bezzałogowcem. Pobieżna obserwacja pozwala sądzić, że jednostka nie jest przystosowana do zaokrętowania załogi. Prawdopodobnie służyć będzie do ataków samobójczych na większe jednostki.

Wygląda na to, że bezzałogowiec jest mniejszych rozmiarów niż okręty podwodne typu Ghadir, które mogą przenosić pociski manewrujące, i nie ma widocznych włazów załogi. Jednostkę zaobserwowano w basenie portowym. Na kadłubie znajdowała się tymczasowa dwuosobowa załoga. Jeden z „operatorów” wykorzystywał joystick do kierowania pojazdem na powierzchni.

Obecnie wiadomo niewiele na temat tego bezzałogowca. Z pewnością opracowany został przez irański przemysł stoczniowy, ale jego wygląd pozwala sądzić, że nie stanowiło to zbyt dużego problemu. Jednostka nie jest obecnie produkowana masowo i znajduje się na etapie testów.

Zobacz też: Duże ćwiczenia irańskich uzbrojonych bezzałogowców

(caspiannews.com, tehrantimes.com)

sayyed shahab-o- din vajedi, CC BY 4.0