W rosyjskiej stoczni Jantar w Królewcu odbyła się uroczystość podniesienia bandery na fregacie rakietowej INS Tamal (F71), ósmej i ostatniej jednostce projektu 1135.6 (typ Talwar) zbudowanej w Rosji. Dwie ostatnie fregaty tej serii powstają w indyjskiej stoczni Goa Shipyard Ltd. Po przejściu do Indii Tamal zostanie podporządkowany Dowództwu Zachodniemu Marynarki Wojennej.

Uroczystość odbyła się 1 lipca i uczestniczyli w niej przedstawiciele indyjskiej i rosyjskiej marynarki wojennej oraz przemysłu zbrojeniowego. Wspólną wartę honorową wystawiła załoga nowego okrętu i marynarze z Floty Bałtyckiej. W przemówieniach przedstawiciele obu stron – w tym wicedyrektor Federalnej Służby Współpracy Wojskowo-Technicznej Michaił Babicz oraz admirałowie floty R. Swaminathan i Sanjay Jasjit Singh – podkreślali znaczenie Tamala jako symbolu długoletniego partnerstwa obronnego Indii i Rosji.

Wskazywano również, że fregata jest już pięćdziesiątym pierwszym okrętem zbudowanym w ramach tej współpracy. Dodatkowo, mimo że okręt zbudowano w rosyjskiej stocznia, to Nowe Dehli zmodyfikowało projekt w taki sposób, aby 26% zamontowanych komponentów było  wyprodukowanych siłami indyjskiego przemysłu.

Projekt 1135.6 powstał na przełomie tysiącleci na wniosek indyjskiej floty na podstawie zmodernizowanego rosyjskiego projektu 1135 Buriewiestnik (NATO: Krivak III). Pierwsze trzy fregaty zbudowano w latach 1999–2001 w rosyjskiej stoczni Bałtijskij Zawod w Petersburgu. Fregaty rozpoczęły służbę w latach 2003–2004.

W kolejnych latach indyjski rząd podjął decyzję o zamówieniu kolejnych fregat. W 2006 roku podpisano umowę na budowę drugiej serii w stoczni Jantar w Królewcu. Trzy fregaty – Teg, Tarkash i Trikand – weszły do służby w latach 2012–2013.

Odkąd rozpoczęliśmy finansowanie Konfliktów przez Patronite i Buycoffee, serwis pozostał dzięki Waszej hojności wolny od reklam Google. Aby utrzymać ten stan rzeczy, potrzebujemy 1800 złotych miesięcznie.

Możecie nas wspierać przez Patronite.pl i przez Buycoffee.to.

Rozumiemy, że nie każdy może sobie pozwolić na to, by nas sponsorować, ale jeśli wspomożecie nas finansowo, obiecujemy, że Wasze pieniądze się nie zmarnują. Nasze comiesięczne podsumowania sytuacji finansowej możecie przeczytać tutaj.

SIERPIEŃ BEZ REKLAM GOOGLE 88%

W 2012 roku rozpoczęto negocjacje w sprawie trzeciej serii, ale umowę w tej sprawie podpisano dopiero sześć lat później. Z powodu aneksji Krymu przez Rosję w 2014 roku Ukraina odmówiła bowiem dostarczenia silników dla kolejnych rosyjskich okrętów.

Dlatego uzgodniono przejęcie fregat projektu 11356R (podtyp Admirał Grigorowicz) budowanych dla rosyjskiej floty. Odstąpione przez Rosjan fregaty to Admirał Butakow i Admirał Istomin, które otrzymały nazwy Tushil i Tamal. Stępki pod obie fregaty położono w 2013 roku. Na początku grudnia ubiegłego roku wcielono do służby Tushila.

Na okrętach zamontowano ośmiokomorową wyrzutnię pionową 3S14E, przystosowaną do odpalania pocisków manewrujących Kalibr. Na obronę przeciwlotniczą okrętów składa się wyrzutnia pionowa 3S-90 zintegrowana z systemem 9M317 – morską odmianą słynnego Buka.

Uzbrojenie artyleryjskie składa się ze 100-milimetrowej armaty automatycznej A-190E oraz zestawów obrony bezpośredniej Kortik i AK-630. Do zwalczania okrętów podwodnych służy wyrzutnia rakietowych bomb głębinowych RBU-6000 i dwie podwójne wyrzutnie torped DTA-53-11356 kalibru 533 milimetry dla torped SET-65E lub 53-65KE.

Zamówione w Rosji okręty wciąż nie wyczerpywały potrzeb indyjskiej floty. W 2018 roku podpisano umowę licencyjną, na której mocy stocznia Goa Shipyard zbudowała parę fregat w Indiach. Fregaty budowane w Indiach będą różnić się od tych zbudowanych w Rosji. Rosyjską armatę automatyczną A-190E kalibru 100 milimetrów zastąpiono licencyjną odmianą 76-mili­met­rowej armaty OTO Melara. Podobne zmiany dotyczą systemów walki: przewidziano instalację rodzimego kompleksu ZOP (w tym rodzimych wyrzutni torped), systemu zarządzania walką i stacji radiolokacyjnej. Zamiast rosyjskiej wyrzutni pionowej UKSK dla pocisków manewrujących BrahMos pojawi się rodzima UVLM.

Indyjska fregata rakietowa INS Trishul (F43) typu Talwar. Okręt przeszedł częściowe przezbrojenie: na dziobie widoczna jest armata OTO Melara w miejsce rosyjskiej A-190E.
(Indian Navy)

W związku z poważnymi zmianami w projekcie zwodowany rok temu INS Triput i zwodowany w marcu tego roku INS Tavasya zakwalifikowano do osobnej podserii. Część zmian z dwóch ostatnich okrętów ma być zaimplementowana na wcześniejszych fregatach. Wcześniej modyfikacje te sprawdzono na fregacie INS Trishul (F43), zwodowanej w 2000 roku. Otrzymała ona wyrzutnię UVLM i armatę OTO Melara, a radar kierowania ogniem zastąpiono systemem opracowanym przez indyjski przemysł obronny.

Choć wcześniejsze zapowiedzi sugerowały możliwość przeprowadzenia podobnych modernizacji na wszystkich jednostkach tej serii, naszym zdaniem prace te obejmą jedynie fregaty z najnowszych serii produkcyjnych, o ile w ogóle zostaną zakontraktowane.

Podobne zmiany mają czekać fregaty projektu 17 (typ Shivalik), które podniosły banderę w latach 2010–2012, co pozwoli przynajmniej częściowo ujednolicić je z nowszymi i bardziej zaawansowanymi jednostkami projektu 17A. Te ostatnie opisywaliśmy w osobnym artykule.

Brian Burnell, Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported