Norman Davies – Mała Europa. Szkice polskie
Przeczytawszy wcześniej „Orła białego, czerwoną gwiazdę” i „Boże Igrzysko”, nie mogłem odmówić sobie sięgnięcia …
Przeczytawszy wcześniej „Orła białego, czerwoną gwiazdę” i „Boże Igrzysko”, nie mogłem odmówić sobie sięgnięcia …
15 sierpnia obchodzimy jedno z ważniejszych świąt dla Polski. Po raz kolejny uczczona zostaje …
Na początku lutego 1920 roku, po zaledwie trzytygodniowym pobycie w Gnieźnie, 3. Pułk Ułanów wyruszył transportem kolejowym na front litewsko-białoruski. 13 lutego przybył do Wilna, gdzie czekał na niego rozkaz o zmianie nazwy na „17. pułk ułanów wielkopolskich”. Jednocześnie wydane zostały nowe przepisy mundurowe, wprowadzające dla całego wojska mundury koloru khaki i dystynkcje na naramiennikach. Zmiany dotyczyły także wyglądu proporczyków.
Mamy słuszne prawo narzekać na niezdecydowanie europejskich rządów w obliczu marszu Armii Czerwonej na zachód. Niemniej jednak, zauważmy, że opieszałość rządzących elit starali się nadrobić ciągnący pod polskie sztandary z najróżniejszych stron świata zaprawieni w bojach ochotnicy, spieszący ratować „wolność naszą i waszą”. Wśród nich znalazł się dwudziestojednoletni Kaarlo Sakari Kurko, zapalony żołnierz i nieprzejednany wróg bolszewizmu.