Pocztówka we współczesnym świecie jest mało znaczącą kartką papieru. Najczęściej używa się jej do wysyłania pozdrowień z wakacji. Ale gdy spojrzymy na pocztówkę jako na oręż w walce o niepodległość, nabiera już innego znaczenia. Można dzięki pocztówce przekazywać określone treści. W przypadku Polaków będą to treści o charakterze niepodległościowym.
Na początku lutego 1920 roku, po zaledwie trzytygodniowym pobycie w Gnieźnie, 3. Pułk Ułanów wyruszył transportem kolejowym na front litewsko-białoruski. 13 lutego przybył do Wilna, gdzie czekał na niego rozkaz o zmianie nazwy na „17. pułk ułanów wielkopolskich”. Jednocześnie wydane zostały nowe przepisy mundurowe, wprowadzające dla całego wojska mundury koloru khaki i dystynkcje na naramiennikach. Zmiany dotyczyły także wyglądu proporczyków.
O kawalerii II Rzeczypospolitej przez wiele lat nie można było rozmawiać i pisać, nie obchodzono świąt upamiętniających tę wspaniałą formację Wojska Polskiego. Władze PRL-u starały się wymazać pamięć o kawalerzystach walczących w kampanii polskiej 1939 roku, ponieważ ich poświęcenie i bohaterstwo zagrażało ówczesnemu systemowi. Dziś, w wolnej Polsce możemy dostrzec, że przez pięćdziesiąt lat próby wymazania dzielnych kawalerzystów ze świadomości społeczeństwa nie udały się. Tradycje kawaleryjskie są kultywowane w postaci książek i artykułów, grup rekonstrukcyjnychodtwarzających pułki kawaleryjskie, wydarzeń takich jak Dni Ułana w Poznaniu i inne, gdzie można oglądać pokazy kawaleryjskie. Jest to wspaniała lekcja żywej historii.
Wyczerpana armia, zmagająca się z chorobami i brakami żywności, potrzebowała sukcesu dla podniesienia morale. Miało nim być zdobycie twierdzy gdańskiej. Zadanie to przypadło dwóm korpusom – w skład których weszły też oddziały polskie – dowodzonym przez marszałków François Josepha Lefebvre’a i Jeana Lannes’a. Ale żeby zająć Gdańsk, najpierw trzeba było oczyścić z wojsk pruskich lewy brzeg Wisły i zdobyć położony 30 kilometrów na południe Tczew.
Geneza dóbr włodawskich sięga najdawniejszych czasów. Majątek ziemski, na który składała się Włodawa z okolicznymi miejscowościami, leżący na ziemi włodawskiej na historycznym pograniczu Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego, stanowił własność wielu rodzin, począwszy od Sanguszków przez Leszczyńskich, Pociejów, Flemmingów aż do Czartoryskich i ostatnich właścicieli – Zamoyskich.
Godzina „W” – 17.00, pierwszy dzień sierpnia, jak co roku w Warszawie wyją syreny. Mija kolejna rocznica Powstania Warszawskiego. Większość przechodniów i samochodów zatrzymuje się, oddając hołd poległym powstańcom i niezliczonej rzeszy pomordowanych cywilów.
Jesteś niczym dzikie zwierzę. To są ostatnie miesiące twojego życia, nie zasługujesz, by oddychać powietrzem tej ziemi i oglądać światło Pana, znikniesz z tego świata i nigdy już się nie pojawisz.
Izabela z Flemingów Czartoryska urodziła się 3 marca 1746 r. i nie miała szczęśliwego dzieciństwa. Jej matka zmarła w połogu, przez dwa lata zajmowała się nią ciotka, która również zmarła. Ojciec, Jan Jerzy Fleming, doradca króla Augusta III Sasa, nie miał dla swojego jedynego dziecka czasu.
To z pewnością jedna z najciekawszych postaci polskiego średniowiecza. Uosobienie księcia – rycerza – krzyżowca. Poświęcił się dla idei. Mimo, iż to niezwykła postać – stosunkowo niewiele o niej wiemy.
Oficjalnie Cesarstwo Niemieckie przystąpiło do wojny 1 sierpnia 1914 r. o godz. 19, wypowiadając wojnę Rosji. Cesarzowi oraz pruskim generałom puściły nerwy po tym, jak 30 lipca car ogłosił ogólną mobilizację w odpowiedzi na wypowiedzenie wojny Serbii przez Austro – Węgry dwa dni wcześniej.
