15 sierpnia obchodzimy jedno z ważniejszych świąt dla Polski. Po raz kolejny uczczona zostaje …

Warty zanotowania jest fakt, że wiele rozwiązań wypracowanych przez końcem XIX wieku w dziedzinie wyposażenia jak i umundurowania uległo jedynie niewielkim zmianom, aż do zakończenia II wojny światowej. W kwestiach mundurowych pierwsza dekada XX wieku przyniosła kolejny skok, kiedy pod wpływem wojny japońsko-rosyjskiej i wojny burskiej wykazana została skuteczność umundurowania wtapiającego żołnierza w teren. To zadecydowało o wprowadzeniu w niemieckiej armii nowej barwy umundurowania, czyli koloru feldgrau, zwanego także zielonym polowym.

Od czasów najdawniejszych w niektórych armiach usiłowano wprowadzić pewną jednolitość ubioru żołnierza. W początkach historii świata pierwszym elementem, w którym można zauważyć próby unifikacji, był hełm. Starano się w nim stosować jednolite znaki, grzebienie, pióropusze, kity, rogi, a także symbole zwierząt, ptaków lub bóstw. Ułatwiało to rozmieszczenie wojsk na polu walki i dowodzenie. Poza tym żołnierze mogli łatwiej odróżnić swoich towarzyszy od wrogów.